ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨਰੂਪ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਚਾਰਿਤ੍ਰਦਸ਼ਾ ਆਤੀ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਿਰ੍ਜਰਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਪਹਲੇ ਅਮੁਕ ਨਿਰ੍ਜਰਾ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਿਰ੍ਜਰਾ ਮੁਨਿਦਸ਼ਾਮੇਂ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਵਹ ਸਬ ਪਰ੍ਯਾਯ ਹੈ.
ਪਰਨ੍ਤੁ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾ ਅਨਾਦਿ (ਮੁਕ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪ ਹੀ ਹੈ). ਐਸਾ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਔਰ ਪਰ੍ਯਾਯ ਦੋਨੋਂ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਹੈ. ਜੋ ਪ੍ਰਗਟ ਪਰ੍ਯਾਯ ਹੋਤੀ ਹੈ ਮੁਕ੍ਤਿਕੀ, ਉਸੇ ਪਰ੍ਯਾਯ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਔਰ ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਤੋ ਮੁਕ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ. ਮੁਕ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵੇਦਨ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਕਾ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਵੇਦਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ੍ਯਾਯ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੁਯੀ ਹੈ. ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਤੋ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੈ, ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੇਂ ਕਹੀਂ ਅਸ਼ੁਦ੍ਧਤਾਕਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਹੈ. ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਤੋ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰ੍ਯਾਯਕਾ ਵੇਦਨ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਵੇਦਨ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਪਰ੍ਯਾਯ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਵੇਦਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਇਸਲਿਯੇ ਜਬ ਉਸਕੀ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕੀ ਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਵੇਦਨ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਵਹ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਢਨੇ ਪਰ ਵੀਤਰਾਗਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਉਸੇ ਪੂਰ੍ਣ ਵੇਦਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਮੁਕ੍ਤ ਦਸ਼ਾ ਹੈ. ਯੇ ਸ਼ਕ੍ਤਿਰੂਪ ਮੁਕ੍ਤ ਦਸ਼ਾ ਹੈ. ਵਹ ਵ੍ਯਕ੍ਤਿਰੂਪ ਮੁਕ੍ਤਦਸ਼ਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਔਰ ਪਰ੍ਯਾਯਕਾ ਮੇਲ ਹੈ. ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਔਰ ਪਰ੍ਯਾਯ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰ੍ਯਾਯ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਬਤਕ ਵੇਦਨ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸ਼ੁਦ੍ਧਪਰ੍ਯਾਯ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਯੀ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸੇ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ, ਵੀਤਰਾਗਦਸ਼ਾਕਾ ਵੇਦਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਮੁਕ੍ਤ ਦਸ਼ਾ ਹੈ, ਯਹ ਸ਼ਕ੍ਤਿਰੂਪ ਮੁਕ੍ਤ ਦਸ਼ਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- .. ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਯਹਾਁ ਸਜਾਵਟ ਆਦਿ ਕੀ ਥੀ, ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯ ਮਨ੍ਦਿਰਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸੁਨ੍ਦਰ ਥਾ. ਗੁਰੁਦੇਵਕਾ ਜੀਵਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਚਰਣ, ਸਬ ਬਹੁਤ ਅਚ੍ਛਾ ਲਗਤਾ ਥਾ. ਵਹਾਁ ਦੇਖਨੇ ਗਯੀ ਤੋ ਵਹ ਸਬ ਸਜਾਵਟ ਦੇਖਕਰ ਐਸਾ ਲਗਾ ਕਿ ਗੁਰੁਦੇਵ ਯਹਾਁ ਵਿਰਾਜਤੇ ਹੋ ਤੋ ਯੇ ਸਬ ਸ਼ੋਭੇ. ਐਸੇ ਵਿਚਾਰ ਆਤੇ ਥੇ, ਭਾਵਨਾ ਹੋਤੀ ਰਹੀ. ਉਸ ਦਿਨ ਘਰ ਆਕਰ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਐਸਾ ਹੁਆ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੋ, ਪਧਾਰੋ ਐਸਾ ਭਾਵਨਾਮੇਂ ਰਹਾ. ਫਿਰ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲਮੇਂ ਐਸਾ ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਆਯਾ ਕਿ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਲੋਕਮੇਂ-ਸੇ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਪਧਾਰੇ. ਸਬ ਦੇਵਕਾ ਹੀ ਰੂਪ ਥਾ. ਝਰੀਕੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰ, ਹਾਰ ਰਤ੍ਨਕੇ, ਰਤ੍ਨਕੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਥੇ.
ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਐਸਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ, ਬਹਿਨ! ਮੈਂ ਤੋ ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਮੈਂ ਯਹੀ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਦੋ-ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ. ਆਪ ਯਹਾਁ ਹੋ ਐਸੇ ਆਪਕੀ ਆਜ੍ਞਾ-ਸੇ ਮਾਨ ਲੇਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਯੇ ਸਬ ਦੁਃਖੀ ਹੋ ਰਹੇ ਹੈਂ. ਉਸਕਾ ਕ੍ਯਾ? ਗੁਰੁਦੇਵ ਤੋ ਮੌਨ ਰਹੇ. ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਤੋ ਇਤਨਾ ਹੀ ਥਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਸਬਕੋ ਇਤਨਾ ਉਲ੍ਲਾਸ ਥਾ ਕਿ ਮਾਨੋਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਵਿਰਾਜਤੇ ਹੋਂ ਔਰ ਉਤ੍ਸਵ ਹੋਤਾ ਹੋ, ਐਸਾ ਥਾ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਪਧਾਰੇ. ਐਸਾ ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਥਾ. ਪਹਚਾਨੇ ਜਾਤੇ ਥੇ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਭੀ ਗੁੁਰੁਦੇਵ ਹੀ ਹੈ, ਐਸਾ ਪਹਚਾਨਾ ਜਾਤਾ ਥਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਮੁਖ ਗੁਰੁਦੇਵਕਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਮੁਖ ਦੇਵਕਾ ਥਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਹਚਾਨ ਹੋ ਜਾਯ ਕਿ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵ ਹੁਏ ਹੈਂ ਔਰ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਪਧਾਰੇ ਹੈਂ. ਐਸਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਰਖਨਾ, ਬਹਿਨ! ਮੈਂ ਤੋ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਐਸਾ ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ. ਦੇਵਮੇਂ ਤੋ ਐਸੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜਹਾਁ ਜਾਨਾ ਹੋ ਵਹਾਁ