ਪਲਟਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਉਸਮੇਂ ਸ੍ਵਯਂਕਾ ਹੀ ਕਾਰਣ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜ੍ਞਾਯਕਕਾ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਜੀਤਾ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਅਰ੍ਥ ਕ੍ਯਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਪਰਿਣਤਿ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਉਸ ਜਾਤਕੀ ਅਂਤਰ ਪਰਿਣਤਿ. ਜੈਸੇ ਵਿਭਾਵਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਸਹਜ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਐਸੇ ਜ੍ਞਾਯਕਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਸ੍ਵਯਂ ਸਹਜਰੂਪ ਕਰਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਜੀਵਨ ਜੀਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸਕਾ ਅਰ੍ਥ ਯਹ ਹੈ. ਉਸ ਜਾਤਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰੇ ਤੋ ਜੀਵਨ ਸਹਜ ਹੋ ਨ. ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੀ ਥੋਡਾ ਕਰਕੇ ਛੋਡ ਦੇਤਾ ਹੈ. ਫਿਰ ਅਨਾਦਿਕਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੈ ਉਸਮੇਂ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਖਟਕ ਰਖੇ, ਰੁਚਿ ਰਖੇ, ਐਸਾ ਕਰਤਾ ਹੈ ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਭ੍ਯਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਰੁਚਿ ਐਸੀ ਰਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੈ ਵਹੀ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ, ਯੇ ਵਿਭਾਵ ਮੇੇਰਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਐਸਾ ਬੁਦ੍ਧਿਮੇਂ ਰਖਤਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਰੂਪ ਪਰਿਣਤਿ ਯਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਛੋਡ ਦੇਤਾ ਹੈ.
(ਕੋਈ) ਕਰ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ ਹੈ. ਉਲਝਨਮੇਂ-ਸੇ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਪਲਟਨਾ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਭੂਖ ਲਗੇ ਤੋ ਖਾਨੇਕੀ ਕ੍ਰਿਯਾ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਕਿਸੀਕਾ ਇਂਤਜਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਭੂਖਕਾ ਦੁਃਖ ਸਹਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਖਾਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਸ੍ਵਯਂਂ ਹੀ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਜਿਸ ਜਾਤਕਾ ਅਨ੍ਦਰ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਵੇਦਨ ਹੋਤਾ ਹੈ, (ਤੋ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਭੀ) ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਵੈਸੇ ਯਦਿ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਵੇਦਨ ਜਾਗੇ ਤੋ ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਕਿਸੀਕਾ ਇਂਤਜਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਕੀ ਜਨ੍ਮ ਜਯਂਤਿਕੇ ਸਮਯ ਆਪਸ਼੍ਰੀਨੇ ਗੁਰੁਦੇਵਕੋ ਸ੍ਵਪ੍ਨਮੇਂ ਦੇਖਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- (ਗੁਰੁਦੇਵਕਾ) ਜੀਵਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਚਰਣ ਆਦਿ ਸਬ ਥਾ (ਤੋ ਐਸਾ ਹੁਆ), ਇਤਨਾ ਸੁਨ੍ਦਰ ਹੈ, ਐਸੇਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੇ ਤੋ ਬਹੁਤ ਅਚ੍ਛਾ ਲਗੇ. ਯੇ ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯ ਮਨ੍ਦਿਰਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਕੁਛ ਲਗੇ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਵਿਰਾਜਤੇ ਹੋ ਤੋ ਕੁਛ ਅਲਗ ਲਗੇ. ਐਸੇ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਆਤੇ ਥੇ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੇ, ਪਧਾਰੇ, ਪਧਾਰੋ ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਥਾ. ਇਸਲਿਯੇ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲਮੇਂ ਐਸਾ ਹੁਆ ਕਿ ਮਾਨੋਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਸ੍ਵਪ੍ਨਮੇਂ ਦੇਵਮੇਂ-ਸੇ ਪਧਾਰੇ. ਦੇਵਮੇਂ-ਸੇ ਦੇਵਕੇ ਰੁਪਮੇਂ ਔਰ ਦੇਵ ਜੈਸੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰ. ਰਤ੍ਨਕਾ ਮੁਗਟ, ਹਾਰ, ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਆਦਿ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਹੀ ਥੇ. ਇਸਲਿਯੇ ਕਹਾ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੋ. ਤੋ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ, ਬਹਿਨ! ਐਸਾ ਕੁਛ ਰਖਨਾ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਤੋ ਯਹੀਂ ਹੂਁ. ਮੁਝੇ ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ, ਮੈਂ ਯਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਕੁਛ ਰਖਨਾ ਨਹੀਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਤੀਨ ਬਾਰ ਕਹਾ. ਗੁਰੁਦੇਵਕੀ ਆਜ੍ਞਾ ਹੈ ਤੋ ਮਾਨ ਲੂਁ. ਇਨ ਸਭੀਕੋ ਬਹੁਤ ਦੁਃਖ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਉਸ ਵਕ੍ਤ ਕੁਛ ਬੋਲੇ ਨਹੀਂ. ਸੁਨ ਲਿਯਾ. ਉਸ ਦਿਨ ਮਾਹੋਲ ਐਸਾ ਹੋ ਗਯਾ ਥਾ ਕਿ ਮਾਨੋਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਹੈ. ਸ੍ਵਪ੍ਨ ਤੋ ਉਤਨਾ ਹੀ ਥਾ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਪਧਾਰੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਸ੍ਤ੍ਰ ਸਬ ਦੇਵਕੇ ਹੀ ਪਹਨੇ ਥੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦੇਵਕੇ ਵਸ੍ਤ੍ਰ, ਦੇਵਕੇ ਰੂਪਮੇਂ ਹੀ ਥੇ.