੩੧੦ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲੀ, ਅਪਨਾ ਸ੍ਵਪਦਾਰ੍ਥਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ, ਵਹਾਁ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਗਯੀ ਤੋ ਉਸੇ ਸਬਸੇ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਏਕ ਤਰਫ-ਪਰ ਤਰਫ ਉਸਕੀ ਦਿਸ਼ਾ ਖਡੀ ਹੈ ਤੋ ਉਸਮੇਂ ਸਬ ਪਰ ਆ ਜਾਤੇ ਹੈਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਿਭਾਵ ਪਰ ਜਬਤਕ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੈ, ਤਬਤਕ ਪਰ ਊਪਰ ਉਸੇ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਪਰ ਊਪਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਜ੍ਞਾਨ ਸ੍ਥੂਲ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸੇ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਖ੍ਯਾਲ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਕਰੇ ਕਿ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥ ਮੇਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਯੇ ਸਬ ਘਰ, ਮਕਾਨ, ਕੁਟੁਮ੍ਬ ਆਦਿ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਐਸਾ ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਤੋ ਜੀਵ ਅਨੇਕ ਬਾਰ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਾਦਿ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥ ਸ਼ਰੀਰ ਭੀ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਹ ਭੀ ਪਰ ਹੈ. ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ, ਵਿਚਾਰ- ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੈ ਵਹ ਏਕਤ੍ਵ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ. ਤਬਤਕ ਏਕਤ੍ਵ ਹੈ ਹੀ. ਵਿਭਾਵ-ਵਿਕਲ੍ਪਕੇ ਸਾਥ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ ਤੋ ਸਬਕੇ ਸਾਥ ਹੈ ਹੀ.
ਉਸੇ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਕੁਛ ਹੋ ਤੋ ਉਸੇ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਵਿਕਲ੍ਪਕੇ ਸਾਥ ਹੈ. ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ ਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ਰੀਰ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਜੋ ਸਹਜ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਰਹਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਵਹ ਉਸੇ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਵਹ ਵਿਚਾਰ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਸੇ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਮੁੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਦੂਸਰੀ ਤਰਹ-ਸੇ ਕਹੇਂ ਤੋ ਠਗਾਤਾ ਹੈ. ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦੂਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾਮੇਂ ਕਹੇਂ ਤੋ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਭਾਵਨਾਮੇਂ ਵਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਸ੍ਥੂਲਰੂਪ-ਸੇ ਮੈਂ ਸ਼ਰੀਰ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ, ਐਸੇ ਉਸਕੀ ਭਾਵਨਾ ਕਰਤਾ ਰਹੇ. ਵਿਕਲ੍ਪ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ, ਐਸੀ ਭਾਵਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰਿਣਤਿ ਭਿਨ੍ਨ ਨਹੀਂ ਹੁਯੀ ਹੈ.
ਮੁੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਇਸ ਓਰ-ਸੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ ਤੋ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਸੁਨਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿਕਾ ਪਿਣ੍ਡ ਹੈ. ਔਰ ਏਕ ਗੁਣ ਭੀ ਜਿਸੇ ਕਹੇ ਕਿ ਏਕ ਜ੍ਞਾਨਗੁਣ ਹੈ, ਤੋ ਜ੍ਞਾਨਤ੍ਵ ਕ੍ਯਾ ਹੈ, ਵਹ ਭੀ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਤੋ ਐਸੀ ਪਰਿਸ੍ਥਿਤਿਮੇਂ ਉਸੇ ਕਾਮ ਕੈਸੇ ਕਰਨਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜ੍ਞਾਨਗੁਣ ਲਕ੍ਸ਼੍ਯਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਉਸੇ ਯਥਾਰ੍ਥਰੂਪ-ਸੇ ਦੇਖਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਅਨਨ੍ਤ ਹੈ. ਅਪਨੇਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਨਹੀਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕਾ ਕਾਰਣ, ਉਸਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਔਰ ਉਪਯੋਗ ਪਰ ਤਰਫ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਵਹ ਗ੍ਰਹਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਤਾ ਹੈ. ਨਹੀਂ ਤੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੀ ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਉਸਮੇਂ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਔਰ ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇਮੇਂ ਪਰਿਣਮੇ ਤੋ ਵਹ ਅਪਨੇ ਰੂਪ ਹੋ ਜਾਯ, ਐਸੀ ਉਸਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੈ.
ਪਹਲੇ ਆਂਸ਼ਿਕ ਰੂਪਸੇ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਪੂਰ੍ਣ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਐਸੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ, ਉਤਨਾ ਬਲ ਉਸਮੇਂ ਹੈੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੀ ਤਰਫ ਪਲਟ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਬਲ, ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਹੈ, ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਗੁਣ ਹੈ. ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਉਸਮੇਂ ਉਸੇ ਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ-ਸੇ ਸਬ ਪਰਿਣਮਨ