੩੧੬
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੋ ਹੀ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਤੋ ਹੀ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆਯੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਮਾਤਾਜੀ! ਅਭੀ ਜੋ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮ ਐਸਾ ਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕ੍ਸ਼ਾਯਿਕ ਲੇਕਰ ਹੀ ਬੀਚਮੇਂ ਛੂਟੇ ਨਹੀਂ, ਐਸਾ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਐਸਾ ਭੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਜਕੇ ਮਹਾਮਂਗਲਕਾਰੀ ਦਿਨ, ਮਂਗਲਕਾਰੀ ਸਮ੍ਯਕਤ੍ਵਕੇ ਕਾਰਣਰੂਪ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਪਰਮ ਉਪਕਾਰ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਤੋ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ, ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਭਰਤਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਮੇਂ ਥਾ ਨਹੀਂ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਪਰਮ ਉਪਕਾਰ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਇਤਨਾ ਕਿਯਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਔਰ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨਾ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਬਾਕੀ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ-ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਕਰਕੇ, ਗਹਰਾ-ਗਹਰਾ ਅਨੇਕ ਰੀਤ-ਸੇ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ-ਸੇ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ.
ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਮਾਰ੍ਗ, ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਕਰਕੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ. ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੀ ਅਨ੍ਦਰ- ਸੇ ਗਹਰੀ ਭਾਵਨਾ ਹੋ ਕਿ ਮੁਝੇ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ੍ਵ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਕਹੀਂ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾ ਹੀ ਮਹਿਮਾਵਂਤ ਹੈ. ਜਗਤਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ਼੍ਰੇਸ਼੍ਠ ਹੋ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾ ਹੈ. ਬਾਹਰਕੀ ਵਸ੍ਤੁ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਏਕ ਆਤ੍ਮਾ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਹੈ, ਐਸੀ ਜਿਸੇ ਭਾਵਨਾ, ਮਹਿਮਾ, ਲਗਨੀ ਲਗੇ ਤੋ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ.
ਅਨ੍ਦਰ ਸ੍ਵਯਂ ਗੁਰੁਕੇ ਉਪਦੇਸ਼-ਸੇ ਔਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ. ਗੁਰੁਨੇ ਬਹੁਤ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ. ਤੂ ਭਿਨ੍ਨ ਔਰ ਯੇ ਸ਼ਰੀਰ ਭਿਨ੍ਨ, ਵਿਭਾਵਸ੍ਵਭਾਵ ਭੀ ਤੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਸੇ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਬਾਰਂਬਾਰ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਕੇ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ ਕਿ ਜੋ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਹੈ, ਜਿਸਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲ ਗਯਾ, ਅਨਨ੍ਤ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਕਿਯੇ ਤੋ ਭੀ ਵਹ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਜ੍ਯੋਂਕਾ ਤ੍ਯੋਂ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਹੈ. ਉਸ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਦ੍ਰਵ੍ਯਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ. ਉਸਮੇਂ ਕੋਈ ਗੁਣਕੇ ਭੇਦ-ਸੇ ਭੇਦਵਾਲਾ, ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਰੂਪ-ਸੇ ਭੇਦਵਾਲਾ (ਨਹੀਂ ਹੈ). ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਤੋ ਅਖਣ੍ਡ ਹੀ ਹੈ.
ਛਃ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੇਂ ਏਕ ਜੀਵਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਨੌ ਤਤ੍ਤ੍ਵਮੇਂ ਭੀ ਏਕ ਜੀਵਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਭਾਵੋਂਮੇਂ ਭੀ ਏਕ ਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵਸ੍ਵਰੂਪ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਆਤ੍ਮਾ ਜੋ ਅਖਣ੍ਡ ਅਭੇਦ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰ, ਵਿਭਾਵ ਆਦਿ ਸਬ ਸ੍ਵਭਾਵ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ. ਐਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ.
ਕੁਛ ਅਨ੍ਯ ਵੋ ਮੇਰਾ ਤਨਿਕ ਪਰਮਾਣੁਮਾਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਅਰੇ!..੩੮..
ਮੈਂ ਏਕ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਸ੍ਵਰੂਪ ਆਤ੍ਮਾ ਹੂਁ. ਮੈਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ, ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਸੇ