੨੮੮
ਵਿਸ਼ੇਸ਼, ਸਬ ਪਰਪਦਾਥਾ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ, ਛਃ ਦ੍ਰਵ੍ਯ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਮੈਂ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨ-ਸੇ ਪੂਰ੍ਣ ਹੂਁ. ਐਸੇ ਆਤ੍ਮਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਮੈਂ ਸਰ੍ਵਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਐਸਾ ਪ੍ਰਤਾਪਵਂਤ ਹੂਁ. ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਂਪਦਾ ਸਬਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਐਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ.
ਪਹਲੇ ਉਸੇ ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ, ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਬਾਰਂਬਾਰ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ. ਬਾਰਂਬਾਰ, ਮੈਂ ਯਹ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਹੂਁ, ਅਨ੍ਯ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੂਁ. ਔਰ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗੁਣੋਂਕੇ ਭੇਦ, ਪਰ੍ਯਾਯਕੇ ਭੇਦ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਏਕ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਹੀ ਰਖੇ. ਬਾਕੀ ਸਬ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ. ਮੈਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ-ਸੇ ਪੂਰ੍ਣ ਹੂਁ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਜੋ ਅਧੂਰਾਪਨ ਹੈ ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰੇ. ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰਕੇ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ. ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ ਉਸਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਅਨ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਗਟ ਨ ਹੋ. ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਂ ਐਸੀ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ ਤੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ.
ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਜਿਤਨਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੈ ਉਤਨਾ ਹੀ ਤੂ ਹੈ. ਵਹੀ ਸਤ੍ਯਾਰ੍ਥ ਕਲ੍ਯਾਣਰੂਪ ਹੈ. ਵਹੀ ਪਰਮਾਰ੍ਥ ਹੈ ਔਰ ਵਹੀ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨੇਯੋਗ੍ਯ ਹੈ. ਉਸੀਮੇਂ ਤੁਝੇ ਤ੍ਰੁਪ੍ਤਿ ਹੋਗੀ ਔਰ ਸਂਤੋਸ਼ ਹੋਗਾ. ਸਬ ਉਸੀਮੇਂ ਭਰਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਸ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ-ਅਨਨ੍ਤ ਭਰਾ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿਓਂਕਾ ਭਰਾ ਹੁਆ ਅਨਨ੍ਤ ਮਹਿਮਾਵਂਤ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕੇ ਵਿਕਲ੍ਪਕੇ ਨਯਪਕ੍ਸ਼ੇਮੇਂ ਅਟਕੇ ਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੂਁ ਯਾ ਅਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੂਁ, ਵਹ ਸਬ ਵਿਕਲ੍ਪਾਤ੍ਮਕ (ਨਯਪਕ੍ਸ਼ ਹੈ). ਪਹਲੇ ਵਿਚਾਰਸੇ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰੇ ਕਿ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਮੈਂ ਹੂਁ. ਕਿਸ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧਤਾ, ਕਿਸ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਅਸ਼ੁਦ੍ਧਤਾ? ਸਬ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਜੋ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਅਪਨੀ ਓਰ ਮੋਡੇ. ਔਰ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਉਸੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰਕੇ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ. ਵਿਕਲ੍ਪ-ਸੇ ਉਸੇ ਥਕਾਨ ਲਗੇ ਔਰ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ੍ਵ ਲਗੇ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪ ਛੂਟਕਰ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਵਹ ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਅਪਨੇ ਆਨਨ੍ਦ ਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ, ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ ਅਨਨ੍ਤ ਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਵਹ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਸ਼ਕ੍ਤਿਮੇਂ ਤੋ ਅਨਨ੍ਤਤਾ ਤੋ ਭਰੀ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਰਫ-ਸੇ ਉਪਯੋਗ ਛੂਟਕਰ, ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ, ਅਪਨਾ ਅਸ੍ਤਿਤ੍ਵ ਯਦਿ ਵਹ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਐਸੀ ਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਮਹਿਮਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਤਾਯੀ ਹੈ. ਔਰ ਵਹ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਵਹ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਉਸਕੀ ਭਾਵਨਾ, ਬਾਰਂਬਾਰ ਪ੍ਰਯਾਸ ਕਰਨਾ. ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਰਖੇ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰੇ.
ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਦੇਵ-ਗੁੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਕ੍ਯਾ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਉਸਕੇ ਆਸ਼੍ਰਯ- ਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਉਪਾਦਾਨ ਅਪਨਾ ਤੈਯਾਰ ਕਰੇ ਤੋ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਿਮਿਤ੍ਤਰੂਪ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਐਸਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਬਤਾਯਾ ਹੈ. ਔਰ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਵਹੀ ਹੈ.
ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਦਿਖ ਰਹਾ ਹੈ, ਕਿ ਜੋ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਕੇ ਭੇਦਮੇਂ ਭੀ ਭਲੇ ਅਖਣ੍ਡਕੋ ਗ੍ਰਹਣ