੩੧੮ ਕਰਨਾ. ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਨ, ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾ ਪੁਁਜ ਬਾਦਲਮੇਂ ਹੈ. ਲੇਕਿਨ ਵਹ ਕਿਰਣ ਕਹਾਁ- ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ, ਉਸਕੇ ਮੂਲਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਵੈਸੇ ਯਹ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਭੇਦਵਾਲਾ ਦਿਖੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕਾ ਮੂਲ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸਕੀ ਡੋਰ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸਕਾ ਮੂਲ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸ ਮੂਲਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਅਰ੍ਥਾਤ ਪਰ੍ਯਾਯਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਨਹੀਂ ਕਰਕੇ ਮੂਲ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਕ੍ਯਾ ਹੈ, ਉਸ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ, ਮੂਲ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਮੂਲਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰੇ. ਔਰ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਪ੍ਰਯਾਸ ਕਰੇ ਕਿ ਯੇ ਵਿਕਲ੍ਪਾਦਿ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹੂਁ, ਉਸਸੇ ਮੈਂ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ ਔਰ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ. ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਵਿਕਲ੍ਪਰੂਪ ਨਹੀਂ ਪਰਨ੍ਤੁ ਐਸੀ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ. ਉਸੇ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ ਰੂਪ ਜੀਵਨ ਐਸਾ ਹੋ ਜਾਯ, ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਜੀਵਨ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਤੋ ਉਸੇ ਵਿਕਲ੍ਪ ਛੂਟੇ ਬਿਨਾ ਰਹਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ.
ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਜੀਵਨ. ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਰੂਪ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ, ਵਿਕਲ੍ਪਰੂਪ, ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਰੂਪ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿਰੂਪ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਬਾਰਂਬਾਰ ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਉਸਕਾ ਜੀਵਨ ਹੋ ਤੋ ਜ੍ਞਾਯਕ ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਪਰਿਣਮਨ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਐਸੀ ਸਹਜ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਐਸਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਪਨੇ ਕਹਾ ਉਸਮੇਂ ਤੋ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਐਸੇ ਤੋ ਸਬ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਭੀ ਭੀ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਹੇ ਐਸਾ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਕੈਸੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਕਰਨਾ ਵਹ ਜਰਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਝਾਈਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੇ ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਹੋ ਐਸਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ, ਵਹ ਕੋਈ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨ ਹੈ ਵਹ ਨਿਰਾਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਕੋਈ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਵਹ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੀ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ. ਜੈਸੇ ਯਹ ਜਡ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਦਿਖਤਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਏਕ ਜ੍ਞਾਨਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜੋ ਸਹਜ ਹੈ.
ਜੋ ਆਨਨ੍ਦ ਸਾਗਰਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ, ਜ੍ਞਾਨਸਾਗਰਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਉਸੇ ਸ੍ਵਯਂ ਪ੍ਰਤੀਤ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ ਕਿ ਯੇ ਜ੍ਞਾਨ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ ਵਹੀ ਮੈਂ ਹੂਁ. ਫਿਰ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿਕੇ ਲਿਯੇ ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਤੇਰਾ ਉਪਯੋਗ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹਾ ਹੈ, ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਜ੍ਞਾਨ, ਵਿਕਲ੍ਪ ਜੋ ਤੇਰਾ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਮੇਂ ਸਮਾ ਦੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਪਹਲੇ ਉਸੇ ਪ੍ਰਤੀਤ-ਸੇ ਉਸਕਾ ਲਕ੍ਸ਼ਣ ਪਹਿਚਾਨਕਰ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰ ਕਿ ਯੇ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ ਵਹ ਜ੍ਞਾਨਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕਤਤ੍ਤ੍ਵ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਜੋ ਆਨਨ੍ਦਸਾਗਰ ਔਰ ਜ੍ਞਾਨਸਾਗਰ-ਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ ਏਕ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਉਸ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੀ ਤੂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਉਪਯੋਗ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਤੂ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸਮਾ ਦੇ. ਉਪਯੋਗ ਅਨ੍ਦਰ ਚੈਤਨ੍ਯਮੇਂ ਲੀਨ ਕਰ ਦੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਰੂਪ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਵਹ ਜਗਤਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਵ ਪਰ ਤੈਰਤਾ ਹੁਆ ਭਿਨ੍ਨ ਆਤ੍ਮਾ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕਰੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੈ.