੨੮੯
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਪਨੇ ਕਹਾ ਹੈ ਨ ਕਿ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨ ਲਗੇ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਿਸਕੋ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਜਿਸੇ ਅਚ੍ਛਾ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਮੇਂ ਜਿਸਕੋ ਰੁਚਤਾ ਹੈ ਉਸੇ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ. ਜਿਸਕੀ ਬਾਹਰ- ਸੇ ਰੁਚਿ ਉਠ ਜਾਯ, ਬਾਹਰਸੇ ਰੁਚਿ ਉਠ ਜਾਯ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਔਰ ਜਿਸਕੋ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਉਸਕੋ ਹੀ ਬਾਹਰਸੇ ਰੁਚਿ ਉਠ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਔਰ ਜਿਸਕੋ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨ ਲਗੇ ਉਸਕੋ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਬਿਨਾ ਰਹਤੀ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਉਸੇ ਬਾਹਰ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਭੀ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਐਸਾ ਤੋ ਲਗਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਉਸਕਾ ਉਪਾਯ ਨਹੀਂ ਢੂਁਢਤਾ ਹੈ. ਰੁਚਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਵਹ ਯਥਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਾਸ੍ਤਵਿਕਰੂਪ-ਸੇ ਰੁਚੇ ਨਹਿ ਤੋ ਉਸਕਾ ਰਾਸ੍ਤਾ ਨਿਕਾਲੇ ਬਿਨਾ ਵਹ ਰਹਤਾ ਨਹੀਂ. ਉਸਕੋ ਸ੍ਥੂਲਰੂਪ-ਸੇ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਸਬ ਕਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸ੍ਥੂਲ ਰੂਪ-ਸੇ ਉਸੇ ਕਹੀਂ ਅਚ੍ਛਾ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ. ਯਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਐਸਾ ਸ੍ਥੂਲ ਰੂਪ-ਸੇ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਅਂਦਰਸੇ ਯਦਿ ਠੀਕ ਨ ਲਗੇ ਤੋ ਠੀਕ ਵਸ੍ਤੁ ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਉਸਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਰਹਤਾ ਨਹੀਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ...ਤੋ ਉਸਕੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਸੇ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਸੇ ਸ੍ਵਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤੋ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਫਿਰ ਤੋ ਗੁਰੁਦੇਵ ਕੇ ਸਾਥ ਆਪ ਗਣਧਰ ਹੋਨੇਵਾਲੇ ਹੈਂ, ਮਾਤਾਜੀ! ਤੋ ਹਮ ਭੀ ਗਣਧਰਕੇ ਸਾਥ ਉਨਕੇ ਪੀਛੇ ਤੋ ਹੋਗੇਂ ਯਾ ਨਹੀਂ ਹੋਗੇਂ ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਪਨੀ ਖੁਦਕੀ ਤੈਯਾਰੀ ਹੋ ਤੋ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਜਿਸ ਮਾਰ੍ਗਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਉਸ ਮਾਰ੍ਗਕੋ ਸ੍ਵਯਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਐਸੀ ਭਾਵਨਾਵਾਲੇ ਹੋ ਤੋ ਸਾਥ ਹੀ ਰਹਤੇ ਹੈਂ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਅਂਦਰ ਤੈਯਾਰੀ ਕਰੇ ਤੋ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਜੋ ਮਾਰ੍ਗ ਬਤਾਯਾ ਹੈ, ਵਹ ਮਾਰ੍ਗ ਆਪ ਬਤਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਅਨੁਸਾਰ. ਔਰ ਵਹ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਕ ਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਵਹ ਛੂਟ ਨ ਜਾਯੇ...
ਸਮਾਧਾਨਃ- (ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ) ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਭੀ ਕਹਤੇ ਥੇ ਕਿ ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਚਲੇ ਉਸਮੇਂ ਕੋਈ ਬਾਧਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਮਾਰ੍ਗ ਤੂ ਬਰਾਬਰ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ ਕਿ ਇਸ ਰਾਸ੍ਤੇ-ਸੇ ਭਾਵਨਗਰ ਜਾ ਸਕਤੇ ਹੈਂ. ਤੋ ਵਹ ਰਾਸ੍ਤਾ ਬਰਾਬਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮਾਰ੍ਗਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਤਰਫ ਜਾ ਸਕਤੇ ਹੈਂ. ਉਸਕੇ ਬਦਲੇ ਦੂਸਰਾ ਊਲ੍ਟਾ ਰਾਸ੍ਤਾ ਪਕਡੇ ਤੋ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੇ. ਯਹ ਜ੍ਞਾਨ ਸ੍ਵਭਾਵ ਆਤ੍ਮਾ ਹੈ ਉਸਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਸੇ, ਉਸੀ ਮਾਰ੍ਗਸੇ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਔਰ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਰਾਸ੍ਤਾ ਬਰਾਬਰ ਪਕਡਨਾ. ਉਸਮੇਂ ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਚਲਨਾ ਹੋ ਤੋ ਉਸਮੇਂ ਕੋਈ ਦਿਕ੍ਕਤ