‘‘सव्वे सुद्धा हु सुद्धणया’’ इति शुद्धात्मतत्त्वप्रकाशकं तृतीयगाथाचतुर्थपादेन पञ्चास्तिकाय-
प्रवचनसारसमयसाराभिधानप्राभृतत्रयस्यापि बीजपदं सूचितमिति । अत्र गुणस्थानमार्गणादिमध्ये
केवलज्ञानदर्शनद्वयं क्षायिकसम्यक्त्वमनाहारकशुद्धात्मस्वरूपं च साक्षादुपादेयं, यत्पुनश्च
शुद्धात्मसम्यक्श्रद्धानज्ञानानुचरणलक्षणं कारणसमयसारस्वरूपं तत्तस्यैवोपादेयभूतस्य
विवक्षितैकदेशशुद्धनयेन साधकत्वात्पारम्पर्येणोपादेयं शेषं तु हेयमिति । यच्चाध्यात्मग्रन्थस्य
बीजपदभूतं शुद्धात्मस्वरूपमुक्तं तत्पुनरुपादेयमेव । अनेन प्रकारेण जीवाधिकारमध्ये
शुद्धाशुद्धजीवकथनमुख्यत्वेन सप्तमस्थले गाथात्रयं गतम् ।।१३।।
अथेदानीं गाथापूर्वार्द्धेन सिद्धस्वरूपमुत्तरार्द्धेन पुनरूर्ध्वगतिस्वभावं च कथयति —
णिक्कम्मा अट्ठगुणा किंचूणा चरमदेहदो सिद्धा ।
लोयग्गठिदा णिच्चा उप्पादवएहिं संजुत्ता ।।१४।।
(गोम्मटसारनी) गाथा वगेरेमां कह्युं. ‘‘सव्वे सुद्धा हु सुद्धणया (शुद्धनये सर्व जीवो खरेखर
शुद्ध छे)’’ ए त्रीजी गाथाना चोथा पादथी — के जे शुद्धात्मतत्त्वनुं प्रकाशक छे तेनाथी —
पंचास्तिकाय, प्रवचनसार अने समयसार ए त्रण प्राभृतना बीजपदने सूचित कर्युं छे.
अहीं गुणस्थान अने मार्गणास्थान वगेरेमां केवळज्ञान अने केवळदर्शन — ए बे,
क्षायिकसम्यक्त्व, अनाहारक शुद्धात्मस्वरूप साक्षात्१ उपादेय छे अने शुद्धात्मानां सम्यक्
श्रद्धान - ज्ञान - आचरणरूप कारणसमयसार छे ते, ते ज उपादेयभूतनो (केवळज्ञानादिनो)
विवक्षित एकदेश शुद्धनयनी अपेक्षाए साधक होवाथी परंपराए उपादेय छे; ए सिवाय
बधुं हेय छे. जे अध्यात्म - ग्रन्थना बीजपदभूत शुद्धात्मस्वरूप कह्युं ते तो उपादेय ज छे.
आ रीते जीवाधिकारमां शुद्ध अने अशुद्ध जीवना कथननी मुख्यताथी सातमा स्थळे
त्रण गाथा पूरी थई. १३.
हवे, अहीं गाथाना पूर्वार्धथी सिद्धोनुं स्वरूप अने उत्तरार्धथी तेमनो ऊर्ध्वगमन
स्वभाव कहे छेः —
१. प्रगट करवा योग्य तरीके उपादेय छे.
अष्टकर्म हति अठ गुण पाय, चरमदेहतैं किछू उनाय;
लोकअंत थित सिद्ध कहाय, नित उत्पाद नाश हू भाय. १४.
षड्द्रव्य-पंचास्तिकाय अधिकार [ ४७