दु अट्ठवीसा चउ तियणवदी य दोण्णि पंचेव । बावण्णहीण बियसयपयडिविणासेण होंति ते
सिद्धा ।।१।।’ (pāñch gnānāvaraṇīyanī, nav darshanāvaraṇīyanī, be vedanīyanī, aṭhāvīs
mohanīyanī, chār āyunī, trāṇun nāmanī, be gotranī ane pāñch antarāyanī — e rīte
ekaso aḍatāḷīs prakr̥itionā nāshathī siddha thāy chhe.)’’ — e gāthāmān1 kahelā kramathī
ekaso aḍatāḷīs uttar prakr̥itirūp bhedathī, ane asaṅkhyāt lokapramāṇ pr̥ithvīkāy –
nāmakarma ādi uttarottar prakr̥itirūp bhedathī anek bhedavāḷo chhe, em ‘जिणक्खादो’ shrī
jinendradeve kahyun chhe. 31.
ā rīte, āsravanā vyākhyānanī traṇ gāthāothī pratham sthaḷ samāpta thayun.
have, be gāthāothī bandhanun vyākhyān kare chhe. temān pratham gāthānā pūrvārdhathī bhāvabandh
ane uttarārdhathī dravyabandhanun svarūp kahe chheḥ —
gāthā 32
gāthārthaḥ — je chetanabhāvathī karma bandhāy chhe te bhāvabandh chhe ane karma tathā
णव दु अट्ठवीसा चउ तियणवदी य दोण्णि पंचेव । बावण्णहीण बियसयपयडिविणासेण होंति
ते सिद्धा ।।१।।’’ इति गाथाकथितक्रमेणाष्टचत्वारिंशदधिकशतसंख्याप्रमितोत्तरप्रकृतिभेदेन तथा
चासंख्येयलोकप्रमितपृथिवीकायनामकर्माद्युत्तरोत्तरप्रकृतिरूपेणानेकभेद इति ‘‘जिणक्खादो’’
जिनख्यातो जिनप्रणीत इत्यर्थः ।।३१।। एवमास्रवव्याख्यानगाथात्रयेण प्रथमस्थलं गतम् ।
अतः परं सूत्रद्वयेन बन्धव्याख्यानं क्रियते । तत्रादौ गाथापूर्वार्धेन भावबन्धमुत्तरार्धेन
तु द्रव्यबन्धस्वरूपमावेदयति : —
बज्झदि कम्मं जेण दु चेदणभावेण भावबंधो सो ।
कम्मादपदेसाणं अण्णोण्णपवेसण इदरो ।।३२।।
बध्यते कर्म्म येन तु चेतनभावेन भावबन्धः सः ।
कर्म्मात्मप्रदेशानां अन्योन्यप्रवेशनं इतरः ।।३२।।
1. siddhabhakti gāthā 8.
jis chetan - pariṇāmah karma, bandhihai bhāvabandh so marma;
ātam - karma - desh - paravesh, āpas māhi dravya yah desh. 32.
102 ]
br̥uhad – dravyasaṅgrah