ahīn, sārānsh ā chheḥ — joke pūrvokta shuddhopayogalakṣhaṇavāḷun kṣhāyopashamikagnān
muktinun kāraṇ thāy chhe, topaṇ dhyān karanār puruṣhe ‘nitya sakaḷ nirāvaraṇ, akhaṇḍ, ek,
sampūrṇa nirmaḷ kevaḷagnān jenun lakṣhaṇ chhe; evun paramātmasvarūp te ja hun chhun, khaṇḍagnānarūp
nahi’ — evī bhāvanā karavī.
e rīte, samvar padārthanā vyākhyānamān nayavibhāg jāṇavo. 34.
have, samvaranān kāraṇonā bhed kahe chhe — em ek bhūmikā chhe, ‘shenāthī (konāthī)
samvar thāy chhe?’ evo prashna pūchhavāmān āvatān pratyuttar āpe chhe — em bījī bhūmikā
chhe. e banne bhūmikāo manamān dhāraṇ karīne bhagavān shrī nemichandra āchārya ā gāthā
kahe chheḥ —
gāthā 35
gāthārthaḥ — vrat, samiti, gupti, dharma, anuprekṣhā, pariṣhahajay ane anek prakāranun
chāritra — e badhāne bhāvasamvaranā bhed jāṇavā.
अयमत्रार्थः — यद्यपि पूर्वोक्तं शुद्धोपयोगलक्षणं क्षायोपशमिकं ज्ञानं मुक्तिकारणं भवति
तथापि ध्यातृपुरुषेण यदेव नित्यसकलनिरावरणमखण्डैक सकलविमलकेवलज्ञानलक्षणं
परमात्मस्वरूपं तदेवाहं, न च खण्डज्ञानरूप, इति भावनीयम् । इति संवरतत्त्वव्याख्यानविषये
नयविभागो ज्ञातव्य इति ।।३४।।
अथ संवरकारणभेदान् कथयतीत्येका पातनिका, द्वितीया तु कैः कृत्वा संवरो
भवतीति पृष्टे प्रत्युत्तरं ददातीति पातनिकाद्वयं मनसि धृत्वा सूत्रमिदं प्रतिपादयति भगवान् —
वदसमिदीगुत्तीओ धम्माणुपेहा परीसहजओ य ।
चारित्तं बहुभेया णायव्वा भावसंवरविसेसा ।।३५।।
व्रतसमितिगुप्तयः धर्म्मानुप्रेक्षाः परीषहजयः च ।
चारित्रं बहुभेदं ज्ञातव्याः भावसंवरविशेषाः ।।३५।।
vrat aru samiti gupti dash dharma, anuprekṣhā chāritra ju parma;
sahan pariṣhah, e bahubhed, samvarabhāv bhanain jinadev. 35.
112 ]
br̥uhad – dravyasaṅgrah