(શંકા) સંશય-સંદેહ (ન ધાર) ધારણ ન કરવો તે [નિઃશંકિત
અંગ છે]. ૨ – (વૃષ) ધર્મને (ધાર) ધારણ કરીને (ભવ-સુખ-
વાંછા) સંસારના સુખની ઇચ્છા (ભાનૈ) કરે નહિ [તે નિઃકાંક્ષિત
ગુણ છે]. ૩ – (મુનિ-તન) મુનિઓનાં શરીર વગેરે (મલિન)
મલિન (દેખ) દેખીને (ન ઘિનાવૈ) ઘૃણા ન કરવી [તે
નિર્વિચિકિત્સા અંગ છે.] ૪ – (તત્ત્વ - કુતત્ત્વ) સાચાં અને જૂઠાં
તત્ત્વોની (પિછાનૈ) ઓળખાણ રાખે [તે અમૂઢદ્રષ્ટિ અંગ છે].
૫ – (નિજગુણ) પોતાના ગુણોને (અરુ) અને (પર ઔગુણ)
બીજાના અવગુણોને (ઢાંકે) છુપાવે (વા) અને (નિજધર્મ) પોતાના
આત્મધર્મને (બઢાવૈ) વધારે અર્થાત્ નિર્મળ બનાવે [તે ઉપગૂહન
અંગ છે]. ૬ – (કામાદિક કર) કામ-વિકાર આદિ કારણોથી
(વૃષતૈં) ધર્મથી (ચિગતે) ડગી જતાં (નિજ-પરકો) પોતાને અને
પરને (સુ દિઢાવૈ) ફરીને એમાં દ્રઢ કરે [તે સ્થિતિકરણ અંગ છે].
૭ – (ધર્મીસોં) પોતાના સહધર્મી જનોથી (ગૌ-વચ્છ-પ્રીતિસમ)
વાછરડાં ઉપરની ગાયની પ્રીતિની માફક (કર) પ્રેમ રાખવો
[તે વાત્સલ્ય અંગ છે]; અને ૮ – (જિનધર્મ) જૈનધર્મની (દિપાવૈ)
શોભા વધારવી તે [પ્રભાવના અંગ છે]. (ઇન ગુણતૈં) આ
[આઠ] ગુણથી (વિપરીત) ઊલટા (વસુ) આઠ (દોષ) દોષ છે,
(તિનકો) તે દોષોને (સતત) હંમેશાં (ખિપાવૈ) દૂર કરવા જોઈએ.
ભાવાર્થઃ — [૧] તત્ત્વ આ જ છે, આમ જ છે, બીજું નથી
અને બીજા પ્રકારે પણ નથી, આ પ્રમાણે યથાર્થ
તત્ત્વોમાં અટલ શ્રદ્ધા થવી તે નિઃશંકિત અંગ
કહેવાય છે.
ત્રીજી ઢાળ ][ ૭૯