(જાન) એમ માને છે અને (તન) શરીરનાં (નશત) નાશ થવાથી
(આપકો) આત્માનો (નાશ) નાશ અથવા મરણ થયું એમ (માન)
માને છે (રાગાદિ) રાગ, દ્વેષ, મોહ વગેરે (પ્રગટ) સ્પષ્ટરૂપે
(દુઃખદૈન) દુઃખ આપવાવાળા છે (તિનહી કો) તેઓની (સેવત)
સેવા કરતો થકો (ચૈન) સુખ (ગિનત) માને છે.
શરીરનો નાશ (વિયોગ) થવાથી હું મરી જઈશ. (આત્માનું મરણ
માને છે.) ધન, શરીરાદિ જડ પદાર્થોમાં પરિવર્તન થતાં પોતાનામાં
ઇષ્ટ-અનિષ્ટ પરિવર્તન માનવું, શરીરની ઉષ્ણ અવસ્થા થતાં મને
તાવ આવ્યો, શરીરમાં ક્ષુધા, તૃષારૂપ અવસ્થા થતાં મને ક્ષુધા-
તૃષાદિ થાય છે, શરીર કપાતાં હું છેદાઈ ગયો ઇત્યાદિ જે
અજીવની અવસ્થાઓ છે, તેને પોતાની માને છે એ અજીવ
તત્ત્વની ભૂલ છે.
કે નવો ઉત્પન્ન થતો નથી. મરણ (વિયોગ) તો માત્ર શરીરનું જ થાય છે.