करीने, जेनुं कथन न थई शके एवुं दुःख उठावे छे. त्यांथी
नीकळीने बीजा स्थावर पर्यायो प्राप्त करे छे. त्रस पर्याय तो
चिंतामणिरत्न समान घणी ज मुश्केलीथी प्राप्त थाय छे. त्यां पण
विकलत्रयना शरीरो धारण करी घणुं दुःख पामे छे. कदाचित
तोपण त्यां कमजोर प्राणी बळवान प्राणी द्वारा सतावाय छे.
बळवान बीजाने दुःख आपी घणां पापनो बंध करे छे; तथा
छेदन, भेदन, भूख, तरस, शीत, गरमी वगेरे अकथ्य दुःख
पामे छे.
पण अहीं आवी जाय तो अहींना अनेक गाउ सुधीना संज्ञी
पंचेन्द्रिय जीवो पण एनी दुर्गंधथी मरी जाय. त्यांनी जमीनने
अडवाथी ज असह्य दुःख थवा लागे छे. त्यां वैतरणी नदी,
सेमरझाड, शरदी, गरमी अने अन्न-पाणीना अभावथी स्वतः
महान दुःख थाय छे. ज्यारे बिलोमां ऊंधे माथे लटके छे त्यारे
घोर दुःखोनो अनुभव करे छे. पछी बीजा नारकी जीव तेने
देखतां ज कूतरांनी माफक मारपीट वगेरे करवा लागी जाय छे.
त्रीजी नरक सुधी अम्ब अने अम्बरीष वगेरे नामना संक्लिष्ट
परिणामी असुरकुमार देव जईने अवधिज्ञान द्वारा पूर्वना
विरोधनुं स्मरण करावी अंदरोअंदर लडावी मारे छे; त्यारे