ദുഃഖ (സഹ്യോ) സഹന കിയാ .
ജ്യോതിഷീ ദേവോംമേംസേ കിസീ ഏകകാ ശരീര ധാരണ കിയാ . വഹാ ഭീ അന്യ
ദേവോംകാ വൈഭവ ദേഖകര പംചേന്ദ്രിയോംകേ വിഷയോംകീ ഇച്ഛാരൂപീ അഗ്നിമേം
ജലതാ രഹാ . ഫി ര മംദാരമാലാകോ മുരഝാതേ ദേഖകര തഥാ ശരീര ഔര
ആഭൂഷണോംകീ കാന്തി ക്ഷീണ ഹോതേ ദേഖകര അപനാ മൃത്യുകാല നികട ഹൈ–
ഐസാ അവധിജ്ഞാന ദ്വാരാ ജാനകര ‘‘ഹായ ! അബ യഹ ഭോഗ മുഝേ ഭോഗനേകോ
നഹീം മിലേംഗേ !’’ ഐസേ വിചാരസേ രോ-രോകര അനേക ദുഃഖ സഹന
കിയേ
ഭീ ജീവ സ്വയം പുരുഷാര്ഥ കര സകതാ ഹൈ .