അന്വയാര്ഥ : – (ജോ) യദി (വിമാനവാസീ) വൈമാനിക ദേവ
(ഹൂ) ഭീ (ഥായ) ഹുആ [തോ വഹാ
] (സമ്യഗ്ദര്ശന) സമ്യഗ്ദര്ശന (ബിന)
ബിനാ (ദുഖ) ദുഃഖ (പായ) പ്രാപ്ത കിയാ [ഔര ] (തഹ
തൈം) വഹാ
സേ (ചയ)
മരകര (ഥാവര തന) സ്ഥാവര ജീവകാ ശരീര (ധരൈ) ധാരണ കരതാ ഹൈ;
(യോം) ഇസ പ്രകാര [യഹ ജീവ ] (പരിവര്തന) പാ
ച പരാവര്തന (പൂരേ കരൈ)
പൂര്ണ കരതാ രഹതാ ഹൈ .
ഭാവാര്ഥ : – യഹ ജീവ വൈമാനിക ദേവോംമേം ഭീ ഉത്പന്ന ഹുആ;
കിന്തു വഹാ
ഇസനേ സമ്യഗ്ദര്ശനകേ ബിനാ ദുഃഖ ഉഠായേ ഔര വഹാ
സേ ഭീ
മരകര പൃഥ്വീകായിക ആദി സ്ഥാവരോം✽കേ ശരീര ധാരണ കിയേ; അര്ഥാത്
പുനഃ തിര്യംചഗതിമേം ജാ ഗിരാ . ഇസ പ്രകാര യഹ ജീവ അനാദികാലസേ
സംസാരമേം ഭടക രഹാ ഹൈ ഔര പാ
ച പരാവര്തന കര രഹാ ഹൈ ..൧൬..
സാര
സംസാരകീ കോഈ ഭീ ഗതി സുഖദായക നഹീം ഹൈ .
നിശ്ചയസമ്യഗ്ദര്ശനസേ ഹീ പംച പരാവര്തനരൂപ സംസാര സമാപ്ത ഹോതാ ഹൈ .
അന്യ കിസീ കാരണസേ–ദയാ, ദാനാദികേ ശുഭരാഗസേ ഭീ സംസാര നഹീം
ടൂടതാ . സംയോഗ സുഖ-ദുഃഖകാ കാരണ നഹീം ഹൈ, കിന്തു മിഥ്യാത്വ
(പരകേ സാഥ ഏകത്വബുദ്ധി-കര്താബുദ്ധി, ശുഭരാഗസേ ധര്മ ഹോതാ ഹൈ, ശുഭരാഗ
ഹിതകര ഹൈ ഐസീ മാന്യതാ) ഹീ ദുഃഖകാ കാരണ ഹൈ . സമ്യഗ്ദര്ശന
സുഖകാ കാരണ ഹൈ .
പഹലീ ഢാലകാ സാരാംശ
തീന ലോക മേം ജോ അനംത ജീവ ഹൈം, വേ സബ സുഖ ചാഹതേ ഹൈം
ഔര ദുഃഖസേ ഡരതേ ഹൈം; കിന്തു അപനാ യഥാര്ഥ സ്വരൂപ സമഝേം, തഭീ
✽മിഥ്യാദൃഷ്ടി ദേവ മരകര ഏകേന്ദ്രിയ ഹോതാ ഹൈ, സമ്യഗ്ദൃഷ്ടി നഹീം .
൨൦ ][ ഛഹഢാലാ