(୫) ଏକ ଦ୍ରଵ୍ଯ ଦୂସରେ ଦ୍ରଵ୍ଯକା କୁଛ କର ନହୀଂ ସକତା; ଉସେ
ପରିଣମିତ ନହୀଂ କର ସକତା, ପ୍ରେରଣା ନହୀଂ କର ସକତା, ଲାଭ-ହାନି
ନହୀଂ କର ସକତା, ଉସ ପର ପ୍ରଭାଵ ନହୀଂ ଡାଲ ସକତା, ଉସକୀ
ସହାଯତା ଯା ଉପକାର ନହୀଂ କର ସକତା; ଉସେ ମାର ଯା ଜିଲା ନହୀଂ
ସକତା — ଐସୀ ପ୍ରତ୍ଯେକ ଦ୍ରଵ୍ଯ-ଗୁଣ-ପର୍ଯାଯକୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ ସ୍ଵତଂତ୍ରତା ଅନନ୍ତ
ଜ୍ଞାନିଯୋଂନେ ପୁକାର-ପୁକାର କର କହୀ ହୈ.
(୬) ଜିନମତମେଂ ତୋ ଐସୀ ପରିପାଟୀ ହୈ କି ପ୍ରଥମ ସମ୍ଯକ୍ତ୍ଵ
ଔର ଫି ର ଵ୍ରତାଦି ହୋତେ ହୈଂ. ଅବ, ସମ୍ଯକ୍ତ୍ଵ ତୋ ସ୍ଵ-ପରକା ଶ୍ରଦ୍ଧାନ୍
ହୋନେ ପର ହୋତା ହୈ, ତଥା ଵହ ଶ୍ରଦ୍ଧାନ ଦ୍ରଵ୍ଯାନୁଯୋଗକା ଅଭ୍ଯାସ କରନେସେ
ହୋତା ହୈ. ଇସଲିଏ ପ୍ରଥମ ଦ୍ରଵ୍ଯାନୁଯୋଗକେ ଅନୁସାର ଶ୍ରଦ୍ଧାନ କରକେ
ସମ୍ଯଗ୍ଦୃଷ୍ଟି ବନନା ଚାହିଏ.
(୭) ପହଲେ ଗୁଣସ୍ଥାନମେଂ ଜିଜ୍ଞାସୁ ଜୀଵୋଂକୋ ଶାସ୍ତ୍ରାଭ୍ଯାସ,
ଅଧ୍ଯଯନ – ମନନ, ଜ୍ଞାନୀ ପୁରୁଷୋଂକା ଧର୍ମୋପଦେଶ – ଶ୍ରଵଣ, ନିରନ୍ତର ଉନକା
ସମାଗମ, ଦେଵଦର୍ଶନ, ପୂଜା, ଭକ୍ତି, ଦାନ ଆଦି ଶୁଭଭାଵ ହୋତେ ହୈଂ,
କିନ୍ତୁ ପହଲେ ଗୁଣସ୍ଥାନମେଂ ସଚ୍ଚେ ଵ୍ରତ, ତପ ଆଦି ନହୀଂ ହୋତେ.
ଊପରୀ ଦୃଷ୍ଟିସେ ଦେଖନେଵାଲୋଂକୋ ନିମ୍ନୋକ୍ତ ଦୋ ଶଂକାଏଁ ହୋନେକୀ
ସମ୍ଭାଵନା ହୈ —
(୧) ଐସେ କଥନ ସୁନନେ ଯା ପଢ଼ନେସେ ଲୋଗୋଂକୋ ଅତ୍ଯନ୍ତ ହାନି
ହୋନା ସମ୍ଭଵ ହୈ. (୨) ଇସ ସମଯ ଲୋଗ କୁଛ ଵ୍ରତ, ପ୍ରତ୍ଯାଖ୍ଯାନ,
ପ୍ରତିକ୍ରମଣାଦିକ କ୍ରିଯାଏଁ କରତେ ହୈଂ; ଉନ୍ହେଂ ଛୋଡ଼ ଦେଂଗେ.
ଉସକା ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଯହ ହୈ : —
ସତ୍ଯସେ କିସୀ ଭୀ ଜୀଵକୋ ହାନି ହୋଗୀ — ଐସା କହନା ହୀ
ବଡ଼ୀ ଭୂଲ ହୈ, ଅଥଵା ଅସତ୍ କଥନସେ ଲୋଗୋଂକୋ ଲାଭ ମାନନେକେ ବରାବର
ହୈ, ସତ୍କା ଶ୍ରଵଣ ଯା ଅଧ୍ଯଯନ କରନେସେ ଜୀଵୋଂକୋ କଭୀ ହାନି ହୋ ହୀ
(15)