ଦୁଃଖ (ସହ୍ଯୋ) ସହନ କିଯା .
ଜ୍ଯୋତିଷୀ ଦେଵୋଂମେଂସେ କିସୀ ଏକକା ଶରୀର ଧାରଣ କିଯା . ଵହାଁ ଭୀ ଅନ୍ଯ
ଦେଵୋଂକା ଵୈଭଵ ଦେଖକର ପଂଚେନ୍ଦ୍ରିଯୋଂକେ ଵିଷଯୋଂକୀ ଇଚ୍ଛାରୂପୀ ଅଗ୍ନିମେଂ
ଜଲତା ରହା . ଫି ର ମଂଦାରମାଲାକୋ ମୁରଝାତେ ଦେଖକର ତଥା ଶରୀର ଔର
ଆଭୂଷଣୋଂକୀ କାନ୍ତି କ୍ଷୀଣ ହୋତେ ଦେଖକର ଅପନା ମୃତ୍ଯୁକାଲ ନିକଟ ହୈ–
ଐସା ଅଵଧିଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ଜାନକର ‘‘ହାଯ ! ଅବ ଯହ ଭୋଗ ମୁଝେ ଭୋଗନେକୋ
ନହୀଂ ମିଲେଂଗେ !’’ ଐସେ ଵିଚାରସେ ରୋ-ରୋକର ଅନେକ ଦୁଃଖ ସହନ
କିଯେ
ଭୀ ଜୀଵ ସ୍ଵଯଂ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ସକତା ହୈ .