ਤਥਾਪਿ ਅਪਨੇ ਸਚ੍ਚੇ ਸ੍ਵਰੂਪਕੋ ਸਮਝਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ,
ਇਸਲਿਏ ਪੁਨਃ ਪੁਨਃ ਸਂਸਾਰ-ਸਾਗਰਮੇਂ ਭਟਕਕਰ ਅਪਨਾ ਅਧਿਕ ਕਾਲ
ਨਿਗੋਦਗਤਿ — ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਵ੍ਯਤੀਤ ਕਰਤਾ ਹੈ.
ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਕਾ ਮਹਾਪਾਪ
ਉਪਰੋਕ੍ਤ ਭੂਲੋਂਕਾ ਮੁਖ੍ਯ ਕਾਰਣ ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਰੂਪਕੀ ਭ੍ਰਮਣਾ ਹੈ.
ਮੈਂ ਪਰ (ਸ਼ਰੀਰ) ਹੂਁ, ਪਰ (ਸ੍ਤ੍ਰੀ-ਪੁਤ੍ਰਾਦਿ) ਮੇਰੇ ਹੈਂ, ਪਰਕਾ ਮੈਂ ਕਰ
ਸਕਤਾ ਹੂਁ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੈ, ਪਰਸੇ ਮੁਝੇ ਲਾਭ ਯਾ ਹਾਨਿ
ਹੋਤੇ ਹੈਂ — ਐਸੀ ਮਿਥ੍ਯਾ ਮਾਨ੍ਯਤਾਕਾ ਨਿਤ੍ਯ ਅਪਰਿਮਿਤ ਮਹਾਪਾਪ ਜੀਵ
ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਸ਼ਣ ਸੇਯਾ ਕਰਤਾ ਹੈ; ਉਸ ਮਹਾਪਾਪਕੋ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾਮੇਂ
ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨ ਕਹਾ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨਕੇ ਫਲਸ੍ਵਰੂਪ ਜੀਵ ਕ੍ਰੋਧ,
ਮਾਨ, ਮਾਯਾ, ਲੋਭ – ਜੋ ਕਿ ਪਰਿਮਿਤ ਪਾਪ ਹੈਂ — ਉਨਕਾ ਤੀਵ੍ਰ ਯਾ
ਮਨ੍ਦਰੂਪਸੇ ਸੇਵਨ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਜੀਵ ਕ੍ਰੋਧਾਦਿਕਕੋ ਪਾਪ ਮਾਨਤੇ ਹੈਂ,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਉਨਕਾ ਮੂਲ ਮਿਥ੍ਯਾਦਰ੍ਸ਼ਨਰੂਪ ਮਹਾਪਾਪ ਹੈ, ਉਸੇ ਵੇ ਨਹੀਂ
ਜਾਨਤੇ; ਤੋ ਫਿ ਰ ਉਸਕਾ ਨਿਵਾਰਣ ਕੈਸੇ ਕਰੇਂ ?
ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ
ਵਸ੍ਤੁਸ੍ਵਰੂਪ ਕਹੋ ਯਾ ਜੈਨਧਰ੍ਮ — ਦੋਨੋਂ ਏਕ ਹੀ ਹੈਂ. ਉਨਕੀ
ਵਿਧਿ ਐਸੀ ਹੈ ਕਿ — ਪਹਲੇ ਬੜਾ ਪਾਪ ਛੁੜਵਾਕਰ ਫਿ ਰ ਛੋਟਾ ਪਾਪ
ਛੁੜਵਾਤੇ ਹੈਂ; ਇਸਲਿਏ ਬੜਾ ਪਾਪ ਕ੍ਯਾ ਔਰ ਛੋਟਾ ਪਾਪ ਕ੍ਯਾ – ਉਸੇ
ਪ੍ਰਥਮ ਸਮਝਨੇਕੀ ਆਵਸ਼੍ਯਕਤਾ ਹੈ.
ਜਗਤਮੇਂ ਸਾਤ ਵ੍ਯਸਨ ਪਾਪਬਨ੍ਧਕੇ ਕਾਰਣ ਮਾਨੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ —
ਜੁਆ, ਮਾਂਸਭਕ੍ਸ਼ਣ, ਮਦਿਰਾਪਾਨ, ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨ, ਸ਼ਿਕਾਰ, ਪਰਸ੍ਤ੍ਰੀਸੇਵਨ
ਤਥਾ ਚੋਰੀ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਇਨ ਵ੍ਯਸਨੋਂਸੇ ਭੀ ਬਢਕਰ ਮਹਾਪਾਪ ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਕਾ
ਸੇਵਨ ਹੈ, ਇਸਲਿਏ ਜੈਨਧਰ੍ਮ ਸਰ੍ਵਪ੍ਰਥਮ ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਕੋ ਛੋੜਨੇਕਾ ਉਪਦੇਸ਼
ਦੇਤਾ ਹੈ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਅਧਿਕਾਂਸ਼ ਉਪਦੇਸ਼ਕ, ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਔਰ ਅਗੁਰੁ
(10)