ਮੁਨਿਲਿਂਗ, ਦੂਸਰਾ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਸ਼੍ਰਾਵਕਰੂਪ ਦਸਵੀਂ-ਗ੍ਯਾਰਹਵੀਂ ਪ੍ਰਤਿਮਾਧਾਰੀ
ਸ਼੍ਰਾਵਕਲਿਂਗ ਔਰ ਤੀਸਰਾ ਆਰ੍ਯਿਕਾਓਂਕਾ ਰੂਪ–ਯਹ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੋਂਕਾ
ਲਿਂਗ,–ਇਨ ਤੀਨਕੇ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤ ਕੋਈ ਚੌਥਾ ਲਿਂਗ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਸ੍ਵਰੂਪ
ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਸਲਿਯੇ ਇਨ ਤੀਨਕੇ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤ ਅਨ੍ਯ ਲਿਂਗੋਂਕੋ ਜੋ
ਮਾਨਤਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਜਿਨਮਤਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਹ ਮਿਥ੍ਯਾਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ
ਹੈ . (ਦਰ੍ਸ਼ਨਪਾਹੁਡ ਗਾਥਾ ੧੮)’’ ਇਸਲਿਯੇ ਜੋ ਕੁਲਿਂਗਕੇ ਧਾਰਕ ਹੈਂ,
ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਾਦਿ ਅਂਤਰਂਗ ਤਥਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਾਦਿ ਬਹਿਰਂਗ ਪਰਿਗ੍ਰਹ ਸਹਿਤ ਹੈਂ,
ਅਪਨੇਕੋ ਮੁਨਿ ਮਾਨਤੇ ਹੈਂ, ਮਨਾਤੇ ਹੈਂ ਵੇ ਕੁਗੁਰੁ ਹੈਂ . ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਪਤ੍ਥਰਕੀ ਨੌਕਾ ਡੂਬ ਜਾਤੀ ਹੈ ਤਥਾ ਉਸਮੇਂ ਬੈਠਨੇ ਵਾਲੇ ਭੀ ਡੂਬਤੇ
ਹੈਂ; ਉਸੀਪ੍ਰਕਾਰ ਕੁਗੁਰੁ ਭੀ ਸ੍ਵਯਂ ਸਂਸਾਰ-ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਂ ਡੂਬਤੇ ਹੈਂ ਔਰ
ਉਨਕੀ ਵਂਦਨਾ ਤਥਾ ਸੇਵਾ-ਭਕ੍ਤਿ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਭੀ ਅਨਂਤ ਸਂਸਾਰਮੇਂ
ਡੂਬਤੇ ਹੈਂ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਕੁਗੁਰੁਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ, ਭਕ੍ਤਿ, ਪੂਜਾ, ਵਿਨਯ ਤਥਾ
ਅਨੁਮੋਦਨਾ ਕਰਨੇਸੇ ਗ੍ਰੁਹੀਤ ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਕਾ ਸੇਵਨ ਹੋਤਾ ਹੈ ਔਰ ਉਸਸੇ
ਜੀਵ ਅਨਂਤਕਾਲ ਤਕ ਭਵ-ਭ੍ਰਮਣ ਕਰਤਾ ਹੈ