(దుఖ దేన) దుఃఖ దేనేవాలే హైం, (తినహీకో) ఉనకీ (సేవత) సేవా
శరీరకా నాశ (వియోగ) హోనేసే మైం మర జాఊఁగా, (ఆత్మాకా మరణ
మానతా హై;) ధన, శరీరాది జడ పదార్థోంమేం పరివర్తన హోనేసే అపనేమేం
ఇష్ట-అనిష్ట పరివర్తన మాననా, శరీరమేం క్షుధా-తృషారూప అవస్థా హోనేసే
ముఝే క్షుధా-తృషాది హోతే హైం; శరీర కటనేసే మైం కట గయా–ఇత్యాది జో
అజీవకీ అవస్థాఏఁ హైం, ఉన్హేం అపనీ మానతా హై యహ అజీవతత్త్వకీ
భూల హై
నహీం కర సకతే; తథాపి అజ్ఞానీ ఐసా నహీం మానతా . పరమేం కర్తృత్వ,
మమత్వరూప మిథ్యాత్వ తథా రాగ-ద్వేషాది శుభాశుభ ఆస్రవభావ–యహ
ప్రత్యక్ష దుఃఖ దేనేవాలే హైం, బంధకే హీ కారణ హైం, తథాపి అజ్ఞానీ జీవ
ఉన్హేం సుఖకర జానకర సేవన కరతా హై . ఔర శుభభావ భీ బన్ధకా
హీ కారణ హై– ఆస్రవ హై, ఉసే హితకర మానతా హై . పరద్రవ్య జీవకో
సే నహీం మరతా ఔర న నవీన ఉత్పన్న హోతా హై