વહ અભિપ્રાય છુડાનેકા હૈ. વે સ્વયં હી ઇસ સંબંધમેં ઇસ પ્રકાર લિખતે હૈં કિ : ‘‘યહાઁ
નાના પ્રકારકે મિથ્યાદૃષ્ટિયોંકા કથન કિયા હૈ, ઉસકા પ્રયોજન ઇતના હી જાનના કિ
પરન્તુ અન્યકે ઐસે દોષ દેખ કષાયી નહીં હોના; ક્યોંકિ અપના ભલા-બુરા તો અપને પરિણામોંસે
હોતા હૈ; યદિ અન્યકો રુચિવાન દેખે તો કુછ ઉપદેશ દેકર ઉનકા ભી ભલા કરે.’’
કુશાગ્રબુદ્ધિકે પ્રભાવસે ઉન્હોંને ષડ્દર્શનકે ગ્રંથ, બૌદ્ધ, મુસ્લિમ તથા અન્ય અનેક મતમતાન્તરોંકે
ગ્રંથોંકા અધ્યયન કિયા થા, શ્વેતામ્બર
ગોમ્મટસાર, તત્ત્વાર્થસૂત્ર, અષ્ટપાહુડ, આત્માનુશાસન, પદ્મનંદિપંચવિંશતિકા, શ્રાવકમુનિધર્મકે પ્રરૂપક
અનેક શાસ્ત્રોંકા તથા કથા-પુરાણાદિક અનેક શાસ્ત્રોંકા અભ્યાસ કિયા થા. ઇન સર્વ શાસ્ત્રોંકે
અભ્યાસસે આપકી બુદ્ધિ બહુત હી પ્રખર બની થી. શાસ્ત્રસભા, વ્યાખ્યાનસભા ઔર વિવાદસભામેં
આપ બહુત હી પ્રસિદ્ધ થે. ઇસ અસાધારણ પ્રભાવકપનેકે કારણ આપ તત્કાલીન રાજાકો
ભી અતિશય પ્રિય હો ગયે થે. ઇસ રાજપ્રિયતા તથા પાંડિત્યપ્રખરતાકે કારણ અન્યધર્મી આપકે
સાથ મત્સરભાવ કરને લગે થે, ક્યોંકિ આપકે સામને ઉન અન્યધર્મીયોંકે બડે-બડે વિદ્વાન ભી
પરાભવ હો જાતે થે. યદ્યપિ આપ સ્વયં કિસી ભી વિધર્મીયોંકા અનુપકાર નહીં કરતે થે;
પરન્તુ બને જહાઁ તક ઉનકા ઉપકાર હી કિયા કરતે થે, તો ભી માત્સર્યયુક્ત મનુષ્યોંકા
મત્સરતાજન્ય કૃત્ય કરનેકા હી સ્વભાવ હૈ; ઉનકે મત્સર વ વૈરભાવકે કારણ હી પંડિતજીકા
અકાલિક દેહાન્ત હો ગયા થા.
તામૈ સબૈ શ્રાવગી કૈદ, કરિકે દંડ કિયે નૃપ કૈદ..
ગુરુ તેરહ-પંથનુકો ભ્રમી, ટોડરમલ્લ નામ સાહિમી.
તાહિ ભૂપ માર્યો પલ માંહિ, ગાડયો મહિ ગંદગી તાહિ..’’