-
ઉપાધ્યાયકા સ્વરૂપ
તથા જો બહુત જૈન-શાસ્ત્રોંકે જ્ઞાતા હોકર સંઘમેં પઠન-પાઠનકે અધિકારી હુએ હૈં; તથા
જો સમસ્ત શાસ્ત્રોંકા પ્રયોજનભૂત અર્થ જાન એકાગ્ર હો અપને સ્વરૂપકો ધ્યાતે હૈં, ઔર યદિ
કદાચિત્ કષાય અંશકે ઉદયસે વહાઁ ઉપયોગ સ્થિર ન રહે તો ઉન શાસ્ત્રોંકો સ્વયં પઢતે હૈં
તથા અન્ય ધર્મબુદ્ધિયોંકો પઢાતે હૈં.
ઐસે સમીપવર્તી ભવ્યોંકો અધ્યયન કરાનેવાલે ઉપાધ્યાય, ઉનકો હમારા નમસ્કાર હો.
સાધુકા સ્વરૂપ
પુનશ્ચ, ઇન દો પદવી ધારકોંકે બિના અન્ય સમસ્ત જો મુનિપદકે ધારક હૈં તથા જો
આત્મસ્વભાવકો સાધતે હૈં; જૈસે અપના ઉપયોગ પરદ્રવ્યમેં ઇષ્ટ-અનિષ્ટપના માનકર ફઁસે નહીં વ
ભાગે નહીં વૈસે ઉપયોગકો સધાતે હૈં ઔર બાહ્યમેં ઉનકે સાધનભૂત તપશ્ચરણાદિ ક્રિયાઓંમેં પ્રવર્તતે
હૈં તથા કદાચિત્ ભક્તિ – વંદનાદિ કાર્યોંમેં પ્રવર્તતે હૈં.
ઐસે આત્મસ્વભાવકે સાધક સાધુ હૈં, ઉનકો હમારા નમસ્કાર હો.
પૂજ્યત્વકા કારણ
ઇસ પ્રકાર ઇન અરહંતાદિકા સ્વરૂપ હૈ સો વીતરાગ-વિજ્ઞાનમય હૈ. ઉસહીકે દ્વારા
અરહંતાદિક સ્તુતિયોગ્ય મહાન હુએ હૈં. ક્યોંકિ જીવતત્ત્વકી અપેક્ષા તો સર્વ હી જીવ સમાન
હૈં, પરન્તુ રાગાદિ વિકારોંસે વ જ્ઞાનકી હીનતાસે તો જીવ નિન્દાયોગ્ય હોતે હૈં ઔર રાગાદિકકી
હીનતાસે વ જ્ઞાનકી વિશેષતાસે સ્તુતિયોગ્ય હોતે હૈં; સો અરહંત-સિદ્ધોંકે તો સમ્પૂર્ણ રાગાદિકી
હીનતા ઔર જ્ઞાનકી વિશેષતા હોનેસે સમ્પૂર્ણ વીતરાગ-વિજ્ઞાનભાવ સંભવ હૈ ઔર આચાર્ય,
ઉપાધ્યાય તથા સાધુઓંકો એકદેશ રાગાદિકકી હીનતા ઔર જ્ઞાનકી વિશેષતા હોનેસે એકદેશ
વીતરાગ-વિજ્ઞાન સંભવ હૈ. — ઇસલિયે ઉન અરહંતાદિકકો સ્તુતિયોગ્ય મહાન જાનના.
઼
પુનશ્ચ, યે જો અરહંતાદિક પદ હૈં ઉનમેં ઐસા જાનના કિ — મુખ્યરૂપસે તો તીર્થંકરકા
ઔર ગૌણરૂપસે સર્વકેવલીકા પ્રાકૃત ભાષામેં અરહંત તથા સંસ્કૃતમેં અર્હત્ ઐસા નામ જાનના.
તથા ચૌદહવેં ગુણસ્થાનકે અનંતર સમયસે લેકર સિદ્ધ નામ જાનના. પુનશ્ચ, જિનકો આચાર્યપદ
હુઆ હો વે સંઘમેં રહેં અથવા એકાકી આત્મધ્યાન કરેં અથવા એકાવિહારી હોં અથવા આચાર્યોંમેં
ભી પ્રધાનતાકો પ્રાપ્ત કરકે ગણધરપદવીકે ધારક હોં — ઉન સબકા નામ આચાર્ય કહતે હૈં.
પુનશ્ચ, પઠન-પાઠન તો અન્ય મુનિ ભી કરતે હૈં, પરન્તુ જિનકો આચાર્યોં દ્વારા દિયા ગયા
૪ ] [ મોક્ષમાર્ગપ્રકાશક