હોતી હૈ. ઉસસે અતિ વ્યાકુલ હોતા હૈ, આતાપ ઉત્પન્ન હોતા હૈ, નિર્લજ્જ હોતા હૈ, ધન ખર્ચ
કરતા હૈ, અપયશકો નહીં ગિનતા, પરમ્પરા દુઃખ હો વ દણ્ડ આદિ હો ઉસે નહીં ગિનતા.
કામપીડાસે પાગલ હો જાતા હૈ, મર જાતા હૈ. રસગ્રન્થોંમેં કામકી દસ દશાએઁ કહી હૈં.
વહાઁ પાગલ હોના, મરણ હોના લિખા હૈ. વૈદ્યકશાસ્ત્રોંમેં જ્વરકે ભેદોંમેં કામજ્વરકો મરણકા
કારણ લિખા હૈ. પ્રત્યક્ષ હી કામસે મરણ તક હોતે દેખે જાતે હૈં. કામાંધકો કુછ વિચાર
નહીં રહતા. પિતા પુત્રી તથા મનુષ્ય તિર્યંચિની ઇત્યાદિસે રમણ કરને લગ જાતે હૈં. ઐસી
કામકી પીડા હૈ સો મહાદુઃખરૂપ હૈ.
યહાઁ ઐસા વિચાર આતા હૈ કિ યદિ ઇન અવસ્થાઓંમેં ન પ્રવર્તે તો ક્રોધાદિક પીડા
કષ્ટ તો સ્વીકાર કરતે હૈં, પરન્તુ ક્રોધાદિકકી પીડા સહના સ્વીકાર નહીં કરતે. ઇસસે યહ
નિશ્ચિત હુઆ કિ મરણાદિકસે ભી કષાયોંકી પીડા અધિક હૈ.
બનાતા હૈ. જૈસે
ક્રોધાદિ પીડા કરેં ઔર શરીરમેં ઉનરૂપ કાર્ય કરનેકી શક્તિ ન હો તો ઔષધિ બનાતા હૈ
ઔર અન્ય અનેક ઉપાય કરતા હૈ. તથા કોઈ કારણ બને હી નહીં તો અપને ઉપયોગમેં
કષાયોંકે કારણભૂત પદાર્થોંકા ચિંતવન કરકે સ્વયં હી કષાયોંરૂપ પરિણમિત હોતા હૈ.
તથા જિસ પ્રયોજનકે લિયે કષાયભાવ હુઆ હૈ ઉસ પ્રયોજનકી સિદ્ધિ હો તો મેરા