રહે હૈં, ઇસલિયે વે કષાયેં તીવ્ર પ્રગટ હોતી હૈં. તથા વેદોંમેં નપુંસકવેદ હૈ, સો ઇચ્છા તો
બહુત ઔર સ્ત્રી-પુરુષોંસે રમણ કરનેકા નિમિત્ત નહીં હૈ, ઇસલિયે મહા પીડિત હૈં.
તથા વેદનીયમેં અસાતા હી કા ઉદય હૈ ઉસસે વહાઁ અનેક વેદનાઓંકે નિમિત્ત હૈં, શરીરમેં
ભક્ષણ-પાન કરના ચાહતે હૈં, ઔર વહાઁકી મિટ્ટીકા હી ભોજન મિલતા હૈ, વહ મિટ્ટી ભી ઐસી
હૈ કિ યદિ યહાઁ આ જાયે તો ઉસકી દુર્ગન્ધસે કઈ કોસોંકે મનુષ્ય મર જાયેં. ઔર વહાઁ શીત,
ઉષ્ણતા ઐસી હૈ કિ યદિ લાખ યોજનકા લોહેકા ગોલા હો તો વહ ભી ઉનસે ભસ્મ હો જાયે.
કહીં શીત હૈ કહીં ઉષ્ણતા હૈ. તથા પૃથ્વી વહાઁ શસ્ત્રોંસે ભી મહાતીક્ષ્ણ કંટકોં સહિત હૈ.
ઉસ પૃથ્વીમેં જો વન હૈં વે શસ્ત્રકી ધાર સમાન પત્રાદિ સહિત હૈં. નદી ઐસે જલ યુક્ત હૈ કિ
જિસકા સ્પર્શ હોને પર શરીર ખણ્ડ-ખણ્ડ હો જાયે. પવન ઐસા પ્રચણ્ડ હૈ કિ ઉસસે શરીર
દગ્ધ હો જાતા હૈ. તથા નારકી એક-દૂસરેકો અનેક પ્રકારસે પીડા દેતે હૈં, ઘાનીમેં પેલતે હૈં,
ખણ્ડ-ખણ્ડ કર ડાલતે હૈં, હંડિયોંમેં રાઁધતે હૈં, કોડે મારતે હૈં, તપ્ત લોહાદિકકા સ્પર્શ કરાતે
હૈં
ભાઁતિ ખણ્ડ-ખણ્ડ હો જાને પર ભી મિલ જાતા હૈ.
જઘન્ય આયુ દસ હજાર વર્ષ તથા ઉત્કૃષ્ટ આયુ તેતીસ સાગર હૈ. ઇતને કાલ તક વહાઁ ઐસે
દુઃખ સહને પડતે હૈં. વહાઁ નામકર્મકી સર્વ પાપપ્રકૃતિયોંકા હી ઉદય હૈ, એક ભી પુણ્યપ્રકૃતિકા
ઉદય નહીં હૈ; ઉનસે મહા દુઃખી હૈં. તથા ગોત્રમેં નીચ ગોત્રકા હી ઉદય હૈ ઉસસે મહન્તતા
નહીં હોતી, ઇસલિયે દુઃખી હી હૈં.
નહીં હોતી. ઉનકે દુઃખ એકેન્દ્રિયવત્ જાનના; જ્ઞાનાદિકકા વિશેષ હૈ સો વિશેષ જાનના.
તથા બડે પર્યાપ્ત જીવ કિતને હી સમ્મૂર્ચ્છન હૈં, કિતને હી ગર્ભજ હૈં. ઉનમેં જ્ઞાનાદિક પ્રગટ