jātī haiṁ. is mahatvapūrṇa prakaraṇameṁ paṁḍitajīne jainoṁke abhyaṁtar mithyātvake nirasanakā bahut
hī rocak aur siddhāntik vivecan kiyā hai tathā ubhay nayoṁkī sāpekṣa dr̥ṣṭi spaṣṭa karate
hue dev-śāstra-guru saṁbaṁdhī bhaktikī anyathā pravr̥ttikā nirākaraṇ kiyā hai. antameṁ samyaktva
sanmukh mithyādr̥ṣṭikā svarūp tathā kṣayopaśam, viśuddha, deśanā, prāyogya aur karaṇ
kalpanāoṁkā nirākaraṇ karate hue, anuyogoṁkī sāpekṣa kathanaśailīkā samullekh kiyā hai; sāthameṁ
hī āgamābhyāsakī preraṇā bhī dī hai.
is adhikār va is graṁthako pūrā nahīṁ kar sakeṁ; yah apanā durbhāgya hai. kintu is adhikārameṁ
jo kuch kathan kiyā hai vah bahut hī saral aur sugam hai. use hr̥dayagaṁm karanese samyagdarśanake
vibhinna lakṣaṇoṁkā samanvay sahaj hī ho jātā hai aur unake svarūpakā bhī sāmānya paricay
prāpta hotā hai.
āṁtarik bhadratākī mahattākā dyotak hai.
uṭhākar usakā mārmik uttar diyā hai ki, jisase adhyayanakartāko bādameṁ koī saṁdehakā avakāś
na rahe. is graṁthameṁ jo kuch vastuvivecan hai vah anek viṣayoṁ par prakāś ḍālanevālā susaṁbaddha,
āścaryakārak aur jainadarśanake mārmik rahasyoṁko samajhāneke liye ek advitīy cābīke samān
hai, arthāt isameṁ nirgrantha pravacanake gahan mārmik rahasyoṁko graṁthakārane jagah-jagah pragaṭ kiyā
hai.