jātī haĩn. is mahatvapūrṇa prakaraṇamen paṇḍitajīne jainoṅke abhyantar mithyātvake nirasanakā bahut
hī rochak aur siddhāntik vivechan kiyā hai tathā ubhay nayoṅkī sāpekṣha dr̥uṣhṭi spaṣhṭa karate
hue dev-shāstra-guru sambandhī bhaktikī anyathā pravr̥uttikā nirākaraṇ kiyā hai. antamen samyaktva
sanmukh mithyādr̥uṣhṭikā svarūp tathā kṣhayopasham, vishuddha, deshanā, prāyogya aur karaṇ
kalpanāoṅkā nirākaraṇ karate hue, anuyogoṅkī sāpekṣha kathanashailīkā samullekh kiyā hai; sāthamen
hī āgamābhyāsakī preraṇā bhī dī hai.
is adhikār va is granthako pūrā nahīn kar saken; yah apanā durbhāgya hai. kintu is adhikāramen
jo kuchh kathan kiyā hai vah bahut hī saral aur sugam hai. use hr̥udayagamm karanese samyagdarshanake
vibhinna lakṣhaṇoṅkā samanvay sahaj hī ho jātā hai aur unake svarūpakā bhī sāmānya parichay
prāpta hotā hai.
āntarik bhadratākī mahattākā dyotak hai.
uṭhākar usakā mārmik uttar diyā hai ki, jisase adhyayanakartāko bādamen koī sandehakā avakāsh
na rahe. is granthamen jo kuchh vastuvivechan hai vah anek viṣhayon par prakāsh ḍālanevālā susambaddha,
āshcharyakārak aur jainadarshanake mārmik rahasyoṅko samajhāneke liye ek advitīy chābīke samān
hai, arthāt isamen nirgrantha pravachanake gahan mārmik rahasyoṅko granthakārane jagah-jagah pragaṭ kiyā
hai.