-
൮൬ ] [ മോക്ഷമാര്ഗപ്രകാശക
ഹൈ; വഹ സ്വരൂപവിപര്യയ ഹൈ. തഥാ ജിസേ ജാനതാ ഹൈ ഉസേ യഹ ഇനസേ ഭിന്ന ഹൈ, ഇനസേ അഭിന്ന ഹൈ —
ഐസാ നഹീം പഹിചാനതാ, അന്യഥാ ഭിന്ന-അഭിന്നപനാ മാനതാ ഹൈ; സോ ഭേദാഭേദവിപര്യയ ഹൈ. ഇസ പ്രകാര
മിഥ്യാദൃഷ്ടികേ ജാനനേമേം വിപരീതതാ പായീ ജാതീ ഹൈ.
ജൈസേ മതവാലാ മാതാകോ പത്നീ മാനതാ ഹൈ, പത്നീകോ മാതാ മാനതാ ഹൈ; ഉസീ പ്രകാര മിഥ്യാദൃഷ്ടികേ
അന്യഥാ ജാനനാ ഹോതാ ഹൈ. തഥാ ജൈസേ കിസീ കാലമേം മതവാലാ മാതാകോ മാതാ ഔര പത്നീകോ പത്നീ
ഭീ ജാനേ തോ ഭീ ഉസകേ നിശ്ചയരൂപ നിര്ധാരസേ ശ്രദ്ധാനസഹിത ജാനനാ നഹീം ഹോതാ, ഇസലിയേ ഉസകോ
യഥാര്ഥ ജ്ഞാന നഹീം കഹാ ജാതാ; ഉസീ പ്രകാര മിഥ്യാദൃഷ്ടി കിസീ കാലമേം കിസീ പദാര്ഥകോ സത്യ ഭീ
ജാനേ, തോ ഭീ ഉസകേ നിശ്ചയരൂപ നിര്ധാരസേ ശ്രദ്ധാനസഹിത ജാനനാ നഹീം ഹോതാ; അഥവാ സത്യ ഭീ
ജാനേ, പരന്തു ഉനസേ അപനാ പ്രയോജന അയഥാര്ഥ ഹീ സാധതാ ഹൈ; ഇസലിയേ ഉസകേ സമ്യഗ്ജ്ഞാന നഹീം
കഹാ ജാതാ.
ഇസ പ്രകാര മിഥ്യാദൃഷ്ടികേ ജ്ഞാനകോ മിഥ്യാജ്ഞാന കഹതേ ഹൈം.
യഹാ
പ്രശ്ന ഹൈ കി — ഇസ മിഥ്യാജ്ഞാനകാ കാരണ കൌന ഹൈ?
സമാധാനഃ — മോഹകേ ഉദയസേ ജോ മിഥ്യാത്വഭാവ ഹോതാ ഹൈ, സമ്യക്ത്വ നഹീം ഹോതാ; വഹ ഇസ
മിഥ്യാജ്ഞാനകാ കാരണ ഹൈ. ജൈസേ — വിഷകേ സംയോഗസേ ഭോജനകോ ഭീ വിഷരൂപ കഹതേ ഹൈം, വൈസേ
മിഥ്യാത്വകേ സമ്ബന്ധമേം ജ്ഞാന ഹൈ സോ മിഥ്യാജ്ഞാന നാമ പാതാ ഹൈ.
യഹാ
കോഈ കഹേ കി — ജ്ഞാനാവരണകോ നിമിത്ത ക്യോം നഹീം കഹതേ?
സമാധാനഃ — ജ്ഞാനാവരണകേ ഉദയസേ തോ ജ്ഞാനകേ അഭാവരൂപ അജ്ഞാനഭാവ ഹോതാ ഹൈ തഥാ ഉസകേ
ക്ഷയോപശമസേ കിംചിത് ജ്ഞാനരൂപ മതി-ആദി ജ്ഞാന ഹോതേ ഹൈം. യദി ഇനമേംസേ കിസീകോ മിഥ്യാജ്ഞാന,
കിസീകോ സമ്യഗ്ജ്ഞാന കഹേം തോ യഹ ദോനോം ഹീ ഭാവ മിഥ്യാദൃഷ്ടി തഥാ സമ്യഗ്ദൃഷ്ടികേ പായേ ജാതേ ഹൈം,
ഇസലിയേ ഉന ദോനോംകേ മിഥ്യാജ്ഞാന തഥാ സമ്യഗ്ജ്ഞാനകാ സദ്ഭാവ ഹോ ജായേഗാ ഔര വഹ സിദ്ധാന്തസേ
വിരുദ്ധ ഹോതാ ഹൈ, ഇസലിയേ ജ്ഞാനാവരണകാ നിമിത്ത നഹീം ബനതാ.
യഹാ
ഫി ര പൂഛതേ ഹൈം കി — രസ്സീ, സര്പാദികകേ അയഥാര്ഥ-യഥാര്ഥ ജ്ഞാനകാ കാരണ കൌന ഹൈ?
ഉസകോ ഹീ ജീവാദി തത്ത്വോംകേ അയഥാര്ഥ-യഥാര്ഥ ജ്ഞാനകാ കാരണ കഹോ?
ഉത്തരഃ — ജാനനേമേം ജിതനാ അയഥാര്ഥപനാ ഹോതാ ഹൈ ഉതനാ തോ ജ്ഞാനാവരണകേ ഉദയസേ ഹോതാ ഹൈ;
ഔര ജോ യഥാര്ഥപനാ ഹോതാ ഹൈ ഉതനാ ജ്ഞാനാവരണകേ ക്ഷയോപശമസേ ഹോതാ ഹൈ. ജൈസേ കി — രസ്സീകോ സര്പ
ജാനാ വഹാ
യഥാര്ഥ ജാനനേകീ ശക്തികാ ബാധകകാരണകാ ഉദയ ഹൈ ഇസലിയേ അയഥാര്ഥ ജാനതാ ഹൈ; തഥാ
രസ്സീകോ ജാനാ വഹാ
യഥാര്ഥ ജാനനേകീ ശക്തികാ കാരണ ക്ഷയോപശമ ഹൈ ഇസലിയേ യഥാര്ഥ ജാനതാ ഹൈ.
ഉസീ പ്രകാര ജീവാദി തത്ത്വോംകോ യഥാര്ഥ ജാനനേകീ ശക്തി ഹോനേ യാ ന ഹോനേമേം തോ ജ്ഞാനാവരണകാ ഹീ
നിമിത്ത ഹൈ; പരന്തു ജൈസേ കിസീ പുരുഷകോ ക്ഷയോപശമസേ ദുഃഖകേ തഥാ സുഖകേ കാരണഭൂത പദാര്ഥോംകോ യഥാര്ഥ