ଦୁଃଖକୋ ତଥା ମୋହୀ ଜୀଵକେ ଦୁଃଖନିଵୃତ୍ତିକେ ଉପାଯକୋ ନିଃସାର ବତାକର ଦୁଃଖନିଵୃତ୍ତିକା ସଚ୍ଚା ଉପାଯ
ବତାଯା ହୈ, ଅନ୍ଯ କର୍ମୋଂକେ ଉଦଯ ତଥା ଦର୍ଶନମୋହ ତଥା ଚାରିତ୍ରମୋହକେ ଉଦଯସେ ହୋନେଵାଲେ ଦୁଃଖକା
ଵ ଉନକୀ ନିଵୃତ୍ତିକା ଉଲ୍ଲେଖ ଭୀ କିଯା ଗଯା ହୈ. ଏକେନ୍ଦ୍ରିଯାଦିକ ଜୀଵୋଂକେ ଦୁଃଖକା ଵର୍ଣନ କରକେ
ନରକାଦି ଚାରୋଂ ଗତିଯୋଂକେ ଘୋର କଷ୍ଟ ଔର ଉନକୋ ଦୂର କରନେକା ସାମାନ୍ଯ-ଵିଶେଷ ଉପାଯୋଂକା ଭୀ ଵିଵେଚନ
କିଯା ଗଯା ହୈ. ଇସ ତରହ ଉସ ଅଧିକାରମେଂ କର୍ମକୀ ଅପେକ୍ଷାସେ ଵ ଗତିଯୋଂକୀ ଅପେକ୍ଷାସେ ଜୀଵକେ
ଦୁଃଖକା ଵର୍ଣନକର ଉସସେ ସଂପୂର୍ଣ ନିଵୃତ୍ତିରୂପ (ମୋକ୍ଷ) ସୁଖକୋ ସିଦ୍ଧକର, ଉନ ଦୁଃଖୋଂସେ ନିଵୃତ୍ତିକେ
ଉପାଯକା ସାମାନ୍ଯ ସ୍ଵରୂପ ଦର୍ଶାଯା ଗଯା ହୈ.
ପ୍ରଵୃତ୍ତିକା ସ୍ଵରୂପ ବତାଯା ଗଯା ହୈ.
ଦ୍ଵାରା ଜୈନଧର୍ମକୀ ପ୍ରାଚୀନତା ତଥା ମହତ୍ତା ପୁଷ୍ଟ କୀ ହୈ, ଶ୍ଵେତାମ୍ବର ସଂପ୍ରଦାଯ ସଂମତ ଅନେକ କଲ୍ପନାଓଂ
ତଥା ମାନ୍ଯତାଓଂକୀ ସମୀକ୍ଷା କୀ ଗଈ ହୈ; ‘ଅଛେରାଂ (ଆଶ୍ଚର୍ଯ)’କା ନିରାକରଣ କରତେ ହୁଏ
କେଵଲୀଭଗଵାନକେ ଆହାର-ନିହାରକା ପ୍ରତିଷେଧ ତଥା ମୁନିକୋ ଵସ୍ତ୍ର-ପାତ୍ରାଦି ଉପକରଣ ରଖନେକା ନିଷେଧ
କିଯା ହୈ; ସାଥ ହୀ ସାଥ ଢୂଁଢ଼କମତ (ସ୍ଥାନକଵାସୀ)କୀ ସମୀକ୍ଷା କରତେ ହୁଏ ମୁହପଟ୍ଟୀକା ନିଷେଧ ଔର
ପ୍ରତିମାଧାରୀ ଶ୍ରାଵକ ନହୀଂ ହୋନେକୀ ମାନ୍ଯତାକା ତଥା ମୂର୍ତିପୂଜାକେ ପ୍ରତିଷେଧକା ନିରାକରଣ ଭୀ କିଯା
ଗଯା ହୈ.
ଔର ସର୍ପାଦିକକୀ ପୂଜାକା ଭୀ ନିରାକରଣ କିଯା ହୈ.
ଆଯା ହୈ; ଜିସକୋ ପଢ଼ତେ ହୀ ଜୈନଦୃଷ୍ଟିକା ଜୋ ସତ୍ଯସ୍ଵରୂପ ହୈ, ଵହ ଉପସ ଆତା ହୈ ଔର ଵସ୍ତୁସ୍ଥିତିକୋ