-
੮ ] [ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ
ਤਥਾ ਵੇ ਅਰਹਂਤਾਦਿਕ ਹੀ ਪਰਮ ਮਂਗਲ ਹੈਂ. ਉਨਮੇਂ ਭਕ੍ਤਿਭਾਵ ਹੋਨੇਸੇ ਪਰਮ ਮਂਗਲ ਹੋਤਾ
ਹੈ. ‘ਮਂਗ’ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸੁਖ, ਉਸੇ ‘ਲਾਤਿ’ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਦੇਤਾ ਹੈ; ਅਥਵਾ ‘ਮਂ’ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਪਾਪ, ਉਸੇ ‘ਗਾਲਯਤਿ’
ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਗਾਲੇ, ਦੂਰ ਕਰੇ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਮਂਗਲ ਹੈ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਨਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤ ਪ੍ਰਕਾਰਸੇ ਦੋਨੋਂ
ਕਾਰ੍ਯੋਂਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਨਕੇ ਪਰਮ ਮਂਗਲਪਨਾ ਸਂਭਵ ਹੈ.
ਮਂਗਲਾਚਰਣ ਕਰਨੇਕਾ ਕਾਰਣ
ਯਹਾਁ ਕੋਈ ਪੂਛੇ ਕਿ — ਪ੍ਰਥਮ ਗ੍ਰਂਥਕੇ ਆਦਿਮੇਂ ਮਂਗਲ ਹੀ ਕਿਯਾ ਸੋ ਕ੍ਯਾ ਕਾਰਣ ਹੈ ? ਉਸਕਾ
ਉਤ੍ਤਰਃ — ਸੁਖਸੇ ਗ੍ਰਂਥਕੀ ਸਮਾਪ੍ਤਿ ਹੋ, ਪਾਪਕੇ ਕਾਰਣ ਕੋਈ ਵਿਘ੍ਨ ਨ ਹੋ, ਇਸਲਿਯੇ ਯਹਾਁ ਪ੍ਰਥਮ ਮਂਗਲ
ਕਿਯਾ ਹੈ.
ਯਹਾਁ ਤਰ੍ਕ — ਜੋ ਅਨ੍ਯਮਤੀ ਇਸਪ੍ਰਕਾਰ ਮਂਗਲ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕੇ ਭੀ ਗ੍ਰਨ੍ਥਕੀ ਸਮਾਪ੍ਤਿ
ਤਥਾ ਵਿਘ੍ਨਕਾ ਨ ਹੋਨਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਵਹਾਁ ਕ੍ਯਾ ਹੇਤੁ ਹੈ ? ਉਸਕਾ ਸਮਾਧਾਨਃ — ਅਨ੍ਯਮਤੀ ਜੋ ਗ੍ਰਨ੍ਥ
ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਉਸਮੇਂ ਮੋਹਕੇ ਤੀਵ੍ਰ ਉਦਯਸੇ ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵ – ਕਸ਼ਾਯਭਾਵੋਂਕਾ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਵਿਪਰੀਤ ਅਰ੍ਥੋਂਕੋ
ਧਰਤੇ (ਰਖਤੇ) ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਕੀ ਨਿਰ੍ਵਿਘ੍ਨ ਸਮਾਪ੍ਤਿ ਤੋ ਐਸੇ ਮਂਗਲ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਹੋ. ਯਦਿ
ਐਸੇ ਮਂਗਲੋਂਸੇ ਮੋਹ ਮਂਦ ਹੋ ਜਾਯੇ ਤੋ ਵੈਸਾ ਵਿਪਰੀਤ ਕਾਰ੍ਯ ਕੈਸੇ ਬਨੇ ? ਤਥਾ ਹਮ ਭੀ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਕਰਤੇ
ਹੈਂ ਉਸਮੇਂ ਮੋਹਕੀ ਮਂਦਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਵੀਤਰਾਗ ਤਤ੍ਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨਕਾ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਅਰ੍ਥੋਂਕੋ ਧਰੇਂਗੇ (ਰਖੇਂਗੇ);
ਉਸਕੀ ਨਿਰ੍ਵਿਘ੍ਨ ਸਮਾਪ੍ਤਿ ਐਸੇ ਮਂਗਲ ਕਰਨੇਸੇ ਹੀ ਹੋ. ਯਦਿ ਐਸੇ ਮਂਗਲ ਨ ਕਰੇਂ ਤੋ ਮੋਹਕੀ ਤੀਵ੍ਰਤਾ
ਰਹੇ, ਤਬ ਐਸਾ ਉਤ੍ਤਮ ਕਾਰ੍ਯ ਕੈਸੇ ਬਨੇ ?
ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਵਹ ਕਹਤਾ ਹੈ ਕਿ — ਐਸੇ ਤੋ ਮਾਨੇਂਗੇ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਕੋਈ ਐਸਾ ਮਂਗਲ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਉਸਕੇ
ਭੀ ਸੁਖ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ, ਪਾਪਕਾ ਉਦਯ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਔਰ ਕੋਈ ਐਸਾ ਮਂਗਲ ਕਰਤਾ ਹੈ
ਉਸਕੇ ਭੀ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ, ਪਾਪਕਾ ਉਦਯ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ — ਇਸਲਿਯੇ ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤ ਮਂਗਲਪਨਾ
ਕੈਸੇ ਬਨੇ ? ਉਸਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂਃ —
ਜੀਵੋਂਕੇ ਸਂਕ੍ਲੇਸ਼ – ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਪਰਿਣਾਮ ਅਨੇਕ ਜਾਤਿਕੇ ਹੈਂ. ਉਨਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਅਨੇਕ ਕਾਲੋਂਮੇਂ ਪਹਲੇ
ਬਁਧੇ ਹੁਏ ਕਰ੍ਮ ਏਕ ਕਾਲਮੇਂ ਉਦਯ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਇਸਲਿਯੇ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪੂਰ੍ਵਮੇਂ ਬਹੁਤ ਧਨਕਾ ਸਂਚਯ
ਹੋ ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ ਕਮਾਏ ਭੀ ਧਨ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ ਔਰ ਰੁਣ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ, ਤਥਾ ਜਿਸਕੇ
ਪੂਰ੍ਵਮੇਂ ਰੁਣ ਬਹੁਤ ਹੋ ਉਸਕੇ ਧਨ ਕਮਾਨੇ ਪਰ ਭੀ ਰੁਣ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ ਧਨ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ;
ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੇਸੇ ਕਮਾਨਾ ਤੋ ਧਨਹੀਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈ, ਰੁਣਕਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਜਿਸਕੇ ਪੂਰ੍ਵਮੇਂ ਬਹੁਤ ਪੁਣ੍ਯ ਬਂਧ ਹੁਆ ਹੋ ਉਸਕੇ ਯਹਾਁ ਐਸਾ ਮਂਗਲ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਭੀ ਸੁਖ ਦਿਖਾਈ
ਦੇਤਾ ਹੈ, ਪਾਪਕਾ ਉਦਯ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ. ਔਰ ਜਿਸਕੇ ਪੂਰ੍ਵਮੇਂ ਬਹੁਤ ਪਾਪਬਂਧ ਹੁਆ ਹੋ ਉਸਕੇ
ਯਹਾਁ ਐਸਾ ਮਂਗਲ ਕਰਨੇ ਪਰ ਭੀ ਸੁਖ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ, ਪਾਪਕਾ ਉਦਯ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤਾ ਹੈ; ਪਰਨ੍ਤੁ