-
ਪਹਲਾ ਅਧਿਕਾਰ ][ ੯
ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੇਸੇ ਐਸਾ ਮਂਗਲ ਤੋ ਸੁਖਹੀਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈ, ਪਾਪ ਉਦਯਕਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈ. — ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤ ਮਂਗਲਕਾ ਮਂਗਲਪਨਾ ਬਨਤਾ ਹੈ.
ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਵਹ ਕਹਤਾ ਹੈ ਕਿ — ਯਹ ਭੀ ਮਾਨਾ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਜਿਨਸ਼ਾਸਨਕੇ ਭਕ੍ਤ ਦੇਵਾਦਿਕ ਹੈਂ, ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ
ਉਸ ਮਂਗਲ ਕਰਨੇਵਾਲੇਕੀ ਸਹਾਯਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਔਰ ਮਂਗਲ ਨ ਕਰਨੇਵਾਲੇਕੋ ਦਣ੍ਡ ਨਹੀਂ ਦਿਯਾ ਸੋ
ਕ੍ਯਾ ਕਾਰਣ ? ਉਸਕਾ ਸਮਾਧਾਨਃ — ਜੀਵੋਂਕੋ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਹੋਨੇਕਾ ਪ੍ਰਬਲ ਕਾਰਣ ਅਪਨਾ ਕਰ੍ਮਕਾ ਉਦਯ
ਹੈ, ਉਸਹੀਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਾਹ੍ਯ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਬਨਤੇ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਜਿਸਕੇ ਪਾਪਕਾ ਉਦਯ ਹੋ ਉਸਕੋ ਸਹਾਯਕਾ
ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ ਔਰ ਜਿਸਕੇ ਪੁਣ੍ਯਕਾ ਉਦਯ ਹੋ ਉਸਕੋ ਦਣ੍ਡਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ.
ਯਹ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਕੈਸੇ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ ਸੋ ਕਹਤੇ ਹੈਂਃ — ਜੋ ਦੇਵਾਦਿਕ ਹੈਂ ਵੇ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਜ੍ਞਾਨਸੇ
ਸਬਕੋ ਯੁਗਪਤ੍ ਨਹੀਂ ਜਾਨ ਸਕਤੇ. ਇਸਲਿਯੇ ਮਂਗਲ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਔਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨੇਵਾਲੇਕਾ ਜਾਨਪਨਾ
ਕਿਸੀ ਦੇਵਾਦਿਕਕੋ ਕਿਸੀ ਕਾਲਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਯਦਿ ਉਨਕਾ ਜਾਨਪਨਾ ਨ ਹੋ ਤੋ ਕੈਸੇ ਸਹਾਯ
ਕਰੇਂ ਅਥਵਾ ਦਣ੍ਡ ਦੇਂ ? ਔਰ ਜਾਨਪਨਾ ਹੋ, ਤਬ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਜੋ ਅਤਿਮਂਦਕਸ਼ਾਯ ਹੋ ਤੋ ਸਹਾਯ ਕਰਨੇਕੇ
ਯਾ ਦਣ੍ਡ ਦੇਨੇਕੇ ਪਰਿਣਾਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਤੇ, ਤਥਾ ਤੀਵ੍ਰਕਸ਼ਾਯ ਹੋ ਤੋ ਧਰ੍ਮਾਨੁਰਾਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ,
ਤਥਾ ਮਧ੍ਯਮਕਸ਼ਾਯਰੂਪ ਵਹ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰਨੇਕੇ ਪਰਿਣਾਮ ਹੁਏ ਔਰ ਅਪਨੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਨ ਹੋ ਤੋ ਕ੍ਯਾ ਕਰੇਂ ? —
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਹਾਯ ਕਰਨੇਕਾ ਯਾ ਦਣ੍ਡ ਦੇਨੇਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਹੀਂ ਬਨਤਾ.
ਯਦਿ ਅਪਨੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੋ ਔਰ ਅਪਨੇਕੋ ਧਰ੍ਮਾਨੁਰਾਗਰੂਪ ਮਧ੍ਯਮਕਸ਼ਾਯਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇਸੇ ਵੈਸੇ
ਹੀ ਪਰਿਣਾਮ ਹੋਂ, ਤਥਾ ਉਸ ਸਮਯ ਅਨ੍ਯ ਜੀਵਕਾ ਧਰ੍ਮ-ਅਧਰ੍ਮਰੂਪ ਕਰ੍ਤ੍ਤਵ੍ਯ ਜਾਨੇਂ, ਤਬ ਕੋਈ ਦੇਵਾਦਿਕ
ਕਿਸੀ ਧਰ੍ਮਾਤ੍ਮਾਕੀ ਸਹਾਯ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਅਥਵਾ ਕਿਸੀ ਅਧਰ੍ਮੀਕੋ ਦਣ੍ਡ ਦੇਤੇ ਹੈਂ. — ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਾਰ੍ਯ
ਹੋਨੇਕਾ ਕੁਛ ਨਿਯਮ ਤੋ ਹੈ ਨਹੀਂ — ਐਸੇ ਸਮਾਧਾਨ ਕਿਯਾ.
ਯਹਾਁ ਇਤਨਾ ਜਾਨਨਾ ਕਿ ਸੁਖ ਹੋਨੇਕੀ, ਦੁਃਖ ਨ ਹੋਨੇਕੀ, ਸਹਾਯ ਕਰਾਨੇਕੀ, ਦੁਃਖ ਦਿਲਾਨੇਕੀ
ਜੋ ਇਚ੍ਛਾ ਹੈ ਸੋ ਕਸ਼ਾਯਮਯ ਹੈ; ਤਤ੍ਕਾਲ ਤਥਾ ਆਗਾਮੀ ਕਾਲਮੇਂ ਦੁਃਖਦਾਯਕ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਐਸੀ
ਇਚ੍ਛਾਕੋ ਛੋੜਕਰ ਹਮਨੇ ਤੋ ਏਕ ਵੀਤਰਾਗ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਜ੍ਞਾਨ ਹੋਨੇ ਕੇ ਅਰ੍ਥੀ ਹੋਕਰ ਅਰਹਂਤਾਦਿਕਕੋ
ਨਮਸ੍ਕਾਰਾਦਿਰੂਪ ਮਂਗਲ ਕਿਯਾ ਹੈ.
ਗ੍ਰਨ੍ਥਕੀ ਪ੍ਰਾਮਾਣਿਕਤਾ ਔਰ ਆਗਮ-ਪਰਮ੍ਪਰਾ
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮਂਗਲਾਚਰਣ ਕਰਕੇ ਅਬ ਸਾਰ੍ਥਕ ‘‘ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ’’ ਨਾਮਕੇ ਗ੍ਰਂਥਕਾ ਉਦ੍ਯੋਤ
ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਵਹਾਁ, ‘ਯਹ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ’ — ਐਸੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕਰਾਨੇਕੇ ਹੇਤੁ ਪੂਰ੍ਵ ਅਨੁਸਾਰਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ
ਨਿਰੂਪਣ ਕਰਤੇ ਹੈਂਃ —
ਅਕਾਰਾਦਿ ਅਕ੍ਸ਼ਰ ਹੈਂ ਵੇ ਅਨਾਦਿ-ਨਿਧਨ ਹੈਂ, ਕਿਸੀਕੇ ਕਿਯੇ ਹੁਏ ਨਹੀਂ ਹੈਂ. ਇਨਕਾ ਆਕਾਰ