ਤੋ ਸਰ੍ਵਤ੍ਰ ਸਰ੍ਵਦਾ ਐਸੇ ਪ੍ਰਵਰ੍ਤਤੇ ਹੈਂ. ਇਸੀਲਿਯੇ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ
ਨਿਧਨ ਪਦ ਹੈ ਸੋ ਜੀਵਕੋ ਬਤਲਾਨੇਵਾਲਾ ਹੈ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਪਨੇ-ਅਪਨੇ ਸਤ੍ਯ ਅਰ੍ਥਕੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ
ਅਨੇਕ ਪਦ ਉਨਕਾ ਜੋ ਸਮੁਦਾਯ ਸੋ ਸ਼੍ਰੁਤ ਜਾਨਨਾ. ਪੁਨਸ਼੍ਚ, ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੋਤੀ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਸਿਦ੍ਧ
ਹੈਂ, ਉਨਮੇਂਸੇ ਕੋਈ ਥੋੜੇ ਮੋਤਿਯੋਂਕੋ, ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਮੋਤਿਯੋਂਕੋ, ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ, ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ
ਗੂਁਥਕਰ ਗਹਨਾ ਬਨਾਤੇ ਹੈਂ; ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਦ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਸਿਦ੍ਧ ਹੈਂ, ਉਨਮੇਂਸੇ ਕੋਈ ਥੋੜੇ ਪਦੋਂਕੋ, ਕੋਈ
ਬਹੁਤ ਪਦੋਂਕੋ, ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ, ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੂਁਥਕਰ ਗ੍ਰਂਥ ਬਨਾਤੇ ਹੈਂ. ਯਹਾਁ ਮੈਂ ਭੀ
ਉਨ ਸਤ੍ਯਾਰ੍ਥਪਦੋਂਕੋ ਮੇਰੀ ਬੁਦ੍ਧਿ ਅਨੁਸਾਰ ਗੂਁਥਕਰ ਗ੍ਰਂਥ ਬਨਾਤਾ ਹੂਁ; ਮੇਰੀ ਮਤਿਸੇ ਕਲ੍ਪਿਤ ਝੂਠੇ ਅਰ੍ਥਕੇ
ਸੂਚਕ ਪਦ ਇਸਮੇਂ ਨਹੀਂ ਗੂਁਥਤਾ ਹੂਁ. ਇਸਲਿਯੇ ਯਹ ਗ੍ਰਂਥ ਪ੍ਰਮਾਣ ਜਾਨਨਾ.
ਦਿਵ੍ਯਧ੍ਵਨਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਐਸਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੋਤਾ ਹੈ ਜਿਸਸੇ ਅਨ੍ਯ ਜੀਵੋਂਕੋ ਪਦੋਂਕਾ ਏਵਂ ਅਰ੍ਥੋਂਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੋਤਾ
ਹੈ; ਉਸਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗਣਧਰਦੇਵ ਅਂਗਪ੍ਰਕੀਰ੍ਣਰੂਪ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਗੂਁਥਤੇ ਹੈਂ ਤਥਾ ਉਨਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਨ੍ਯ-ਅਨ੍ਯ
ਆਚਾਰ੍ਯਾਦਿਕ ਨਾਨਾਪ੍ਰਕਾਰ ਗ੍ਰਂਥਾਦਿਕਕੀ ਰਚਨਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਉਨਕਾ ਕੋਈ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤੇ ਹੈਂ, ਕੋਈ
ਉਨਕੋ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਕੋਈ ਸੁਨਤੇ ਹੈਂ.
ਦਿਵ੍ਯਧ੍ਵਨਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿਯਾ. ਉਸਕੋ ਸੁਨਨੇਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਪਾਕਰ ਗੌਤਮ ਨਾਮਕ ਗਣਧਰਨੇ ਅਗਮ੍ਯ
ਅਰ੍ਥੋਂਕੋ ਭੀ ਜਾਨਕਰ ਧਰ੍ਮਾਨੁਰਾਗਵਸ਼ ਅਂਗਪ੍ਰਕੀਰ੍ਣਕੋਂਕੀ ਰਚਨਾ ਕੀ. ਫਿ ਰ ਵਰ੍ਦ੍ਧਮਾਨਸ੍ਵਾਮੀ ਤੋ ਮੁਕ੍ਤ
ਹੁਏ. ਵਹਾਁ ਪੀਛੇ ਇਸ ਪਂਚਮਕਾਲਮੇਂ ਤੀਨ ਕੇਵਲੀ ਹੁਏ.
ਤਕ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਂਗਕੇ ਪਾਠੀ ਸ਼੍ਰੁਤਕੇਵਲੀ ਰਹੇ ਔਰ ਫਿ ਰ ਉਨਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੁਆ. ਫਿ ਰ ਕੁਛ ਕਾਲ
ਤਕ ਥੋੜੇ ਅਂਗੋਂਕੇ ਪਾਠੀ ਰਹੇ, ਪੀਛੇ ਉਨਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੁਆ. ਤਬ ਆਚਾਰ੍ਯਾਦਿਕੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਨਕੇ
ਅਨੁਸਾਰ ਬਨਾਏ ਗਏ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਤਥਾ ਅਨੁਸਾਰੀ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋਂਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਨਾਏ ਗਯੇ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਉਨਕੀ ਹੀ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁਤ੍ਤਿ
ਰਹੀ. ਉਨਮੇਂ ਭੀ ਕਾਲਦੋਸ਼ਸੇ ਦੁਸ਼੍ਟੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋਂਕੀ ਵ੍ਯੁਚ੍ਛਤ੍ਤਿ ਹੁਈ ਤਥਾ ਮਹਾਨ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋਂਕਾ
ਅਭ੍ਯਾਸਾਦਿ ਨ ਹੋਨੇਸੇ ਵ੍ਯੁਚ੍ਛਤ੍ਤਿ ਹੁਈ. ਤਥਾ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਮਹਾਨ ਗ੍ਰਨ੍ਥ ਪਾਯੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ, ਉਨਕਾ ਬੁਦ੍ਧਿਕੀ