ਜਿਤਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈ ਵਹ ਉਸ ਸੂਰ੍ਯਕੇ ਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਅਂਸ਼ ਹੈ
ਜਿਤਨਾ ਵ੍ਯਕ੍ਤ੍ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਤਨੇਕਾ ਤੋ ਉਸ ਕਾਲਮੇਂ ਅਭਾਵ ਹੈ. ਤਥਾ ਉਨ ਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਸੇ
ਜਿਤਨੇ ਜ੍ਞਾਨ, ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਵੀਰ੍ਯ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈਂ ਵਹ ਉਸ ਜੀਵਕੇ ਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਅਂਸ਼ ਹੀ ਹੈ, ਕਰ੍ਮਜਨਿਤ
ਔਪਾਧਿਕਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸੋ ਐਸੇ ਸ੍ਵਭਾਵਕੇ ਅਂਸ਼ਕਾ ਅਨਾਦਿਸੇ ਲੇਕਰ ਕਭੀ ਅਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ.
ਇਸ ਹੀ ਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਜੀਵਕੇ ਜੀਵਤ੍ਵਪਨੇ ਕਾ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਿਯਾ ਜਾਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਦੇਖਨੇਵਾਲੀ ਜਾਨਨੇਵਾਲੀ
ਸ਼ਕ੍ਤਿਕੋ ਧਰਤੀ ਹੁਈ ਵਸ੍ਤੁ ਹੈ ਵਹੀ ਆਤ੍ਮਾ ਹੈ.
ਅਭਾਵਰੂਪ ਹੈਂ ਉਨਸੇ ਭੀ ਬਨ੍ਧ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਾ ਅਭਾਵ ਹੋਨੇ ਪਰ ਅਨ੍ਯਕੋ ਕਾਰਣ
ਕੈਸੇ ਹੋਂ? ਇਸਲਿਯੇ ਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣ, ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਵਰਣ, ਅਨ੍ਤਰਾਯਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤਸੇ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਭਾਵ ਨਵੀਨ ਕਰ੍ਮਬਨ੍ਧਕੇ
ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈਂ.
ਹੈਂ, ਜੀਵ ਹੀ ਉਨਕਾ ਕਰ੍ਤ੍ਤਾ ਹੈ, ਜੀਵਕੇ ਪਰਿਣਮਨਰੂਪ ਹੀ ਵੇ ਕਾਰ੍ਯ ਹੈਂ; ਤਥਾਪਿ ਉਨਕਾ ਹੋਨਾ ਮੋਹਕਰ੍ਮਕੇ
ਨਿਮਿਤ੍ਤਸੇ ਹੀ ਹੈ, ਕਰ੍ਮਨਿਮਿਤ੍ਤ ਦੂਰ ਹੋਨੇ ਪਰ ਉਨਕਾ ਅਭਾਵ ਹੀ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਵੇ ਜੀਵਕੇ
ਨਿਜਸ੍ਵਭਾਵ ਨਹੀਂ, ਔਪਾਧਿਕ ਭਾਵ ਹੈਂ. ਤਥਾ ਉਨ ਭਾਵੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਨਵੀਨ ਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ; ਇਸਲਿਯੇ
ਮੋਹਕੇ ਉਦਯਸੇ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਭਾਵ ਬਨ੍ਧਕੇ ਕਾਰਣ ਹੈਂ.
ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਵੇ ਸਬ ਬਨ੍ਧਕੇ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈਂ; ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਪਰਦ੍ਰਵ੍ਯ ਬਨ੍ਧਕਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਉਨਮੇਂ
ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਮਮਤ੍ਵਾਦਿਰੂਪ ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਾਦਿਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਵਹੀ ਬਨ੍ਧਕਾ ਕਾਰਣ ਜਾਨਨਾ.