ਤਥਾ ਮਾਨਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਪਦਾਰ੍ਥਮੇਂ ਅਨਿਸ਼੍ਟਪਨਾ ਮਾਨਕਰ ਉਸੇ ਨੀਚਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ,
ਉਨਕੀ ਹੀਨਤਾ, ਅਪਨੀ ਉਚ੍ਚਤਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਦਿਕ ਸਚੇਤਨ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੋ ਝੁਕਾਨਾ, ਅਪਨੇ
ਆਧੀਨ ਕਰਨਾ ਇਤ੍ਯਾਦਿਰੂਪਸੇ ਅਪਨੀ ਹੀਨਤਾ, ਉਨਕੀ ਉਚ੍ਚਤਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਸ੍ਵਯਂ ਲੋਕਮੇਂ ਜੈਸੇ
ਉਚ੍ਚ ਦਿਖੇ ਵੈਸੇ ਸ਼੍ਰ੍ਰੁਂਗਾਰਾਦਿ ਕਰਨਾ ਤਥਾ ਧਨ ਖਰ੍ਚ ਕਰਨਾ ਇਤ੍ਯਾਦਿਰੂਪਸੇ ਔਰੋਂਕੋ ਹੀਨ ਦਿਖਾਕਰ
ਸ੍ਵਯਂ ਉਚ੍ਚ ਹੋਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਅਨ੍ਯ ਕੋਈ ਅਪਨੇਸੇ ਉਚ੍ਚ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰੇ ਉਸੇ ਕਿਸੀ ਉਪਾਯਸੇ
ਨੀਚਾ ਦਿਖਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਸ੍ਵਯਂ ਨੀਚਾ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰੇ ਉਸੇ ਉਚ੍ਚ ਦਿਖਾਤਾ ਹੈ.
ਤਥਾ ਮਾਯਾਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਕਿਸੀ ਪਦਾਰ੍ਥਕੋ ਇਸ਼੍ਟ ਮਾਨਕਰ ਨਾਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਛਲੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ
ਸਚੇਤਨ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿਕੇ ਅਰ੍ਥ ਅਨੇਕ ਛਲ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਠਗਨੇਕੇ ਅਰ੍ਥ ਅਪਨੀ ਅਨੇਕ ਅਵਸ੍ਥਾਏਁ
ਕਰਤਾ ਹੈ ਤਥਾ ਅਨ੍ਯ ਅਚੇਤਨ-ਸਚੇਤਨ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੀ ਅਵਸ੍ਥਾ ਬਦਲਤਾ ਹੈ. ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਰੂਪ ਛਲਸੇ ਅਪਨਾ
ਅਭਿਪ੍ਰਾਯ ਸਿਦ੍ਧ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ.
ਤ੍ਰੁਸ਼੍ਣਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਤਥਾ ਅਪਨੇਕੋ ਯਾ ਅਨ੍ਯ ਸਚੇਤਨ-ਅਚੇਤਨ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੋ ਕੋਈ ਪਰਿਣਮਨ ਹੋਨਾ ਇਸ਼੍ਟ
ਮਾਨਕਰ ਉਨ੍ਹੇਂ ਉਸ ਪਰਿਣਮਨਸ੍ਵਰੂਪ ਪਰਿਣਮਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੈ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕ੍ਰੋਧਾਦਿਕੇ ਉਦਯਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਵਹਾਁ ਯੇ ਕਸ਼ਾਯ ਚਾਰ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਹੈਂ. ੧. ਅਨਨ੍ਤਾਨੁਬਨ੍ਧੀ, ੨. ਅਪ੍ਰਤ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਾਵਰਣ,
ਸ੍ਵਰੂਪਾਚਰਣਚਾਰਿਤ੍ਰ ਨ ਹੋ ਸਕੇ ਵੇ ਅਨਨ੍ਤਾਨੁਬਨ੍ਧੀ ਕਸ਼ਾਯ ਹੈਂ.