ਜਿਨਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਸਕਲਚਾਰਿਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ, ਇਸਲਿਯੇ ਸਰ੍ਵਕਾ ਤ੍ਯਾਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਵੇ
ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਾਵਰਣ ਕਸ਼ਾਯ ਹੈਂ. ਤਥਾ ਜਿਨਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਸਕਲਚਾਰਿਤ੍ਰਮੇਂ ਦੋਸ਼ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੇ ਰਹਤੇ
ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਯਥਾਖ੍ਯਾਤਚਾਰਿਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਵੇ ਸਂਜ੍ਵਲਨ ਕਸ਼ਾਯ ਹੈਂ.
ਚਾਰੋਂ ਹੀ ਕਾ ਉਦਯ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਤੀਵ੍ਰ-ਮਂਦਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ ਅਨਨ੍ਤਾਨੁਬਂਧੀ ਆਦਿ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਹੈਂ,
ਸਮ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾਦਿਕਾ ਘਾਤ ਕਰਨੇਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ ਯਹ ਭੇਦ ਹੈਂ. ਇਨ੍ਹੀਂ ਪ੍ਰਕ੍ਰੁਤਿਯੋਂਕਾ ਤੀਵ੍ਰ ਅਨੁਭਾਗ ਉਦਯ ਹੋਨੇ
ਪਰ ਤੀਵ੍ਰ ਕ੍ਰੋਧਾਦਿਕ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਮਂਦ ਅਨੁਭਾਗ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਮਂਦ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.
ਕਿਸੀ ਕਾਲਮੇਂ ਭਿਨ੍ਨਤਾ ਭਾਸਿਤ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਕਿਸੀ ਕਾਲਮੇਂ ਭਾਸਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ.
ਤਥਾ ਚਾਰਿਤ੍ਰਮੋਹਕੇ ਹੀ ਉਦਯਸੇ ਨੋਕਸ਼ਾਯ ਹੋਤੀ ਹੈਂ; ਵਹਾਁ ਹਾਸ੍ਯਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਹੀਂ ਇਸ਼੍ਟਪਨਾ
ਕਰਤਾ ਹੈ, ਵਹਾਁ ਆਸਕ੍ਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਅਰਤਿਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਿਸੀਕੋ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਮਾਨਕਰ ਅਪ੍ਰੀਤਿ
ਕਰਤਾ ਹੈ, ਵਹਾਁ ਉਦ੍ਵੇਗਰੂਪ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਸ਼ੋਕਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਹੀਂ ਅਨਿਸ਼੍ਟਪਨਾ ਮਾਨਕਰ ਦਿਲਗੀਰ
ਹੋਤਾ ਹੈ, ਵਿਸ਼ਾਦ ਮਾਨਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਭਯਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਿਸੀਕੋ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਮਾਨਕਰ ਉਸਸੇ ਡਰਤਾ ਹੈ,
ਉਸਕਾ ਸਂਯੋਗ ਨਹੀਂ ਚਾਹਤਾ. ਤਥਾ ਜੁਗੁਪ੍ਸਾਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਿਸੀ ਪਦਾਰ੍ਥਕੋ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਮਾਨਕਰ ਉਸਸੇ
ਘ੍ਰੁਣਾ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਵਿਯੋਗ ਚਾਹਤਾ ਹੈ.
ਤਥਾ ਵੇਦੋਂਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਾਮ ਪਰਿਣਾਮ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਵਹਾਁ ਸ੍ਤ੍ਰੀਵੇਦਕੇ ਉਦਯਸੇ ਪੁਰੁਸ਼ਕੇ ਸਾਥ ਰਮਣ
ਤਥਾ ਨਪੁਂਸਕਵੇਦਕੇ ਉਦਯਸੇ ਯੁਗਪਤ੍