ਹੋਤੀ ਹੈ. ਉਸਸੇ ਅਤਿ ਵ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਆਤਾਪ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਨਿਰ੍ਲਜ੍ਜ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਧਨ ਖਰ੍ਚ
ਕਰਤਾ ਹੈ, ਅਪਯਸ਼ਕੋ ਨਹੀਂ ਗਿਨਤਾ, ਪਰਮ੍ਪਰਾ ਦੁਃਖ ਹੋ ਵ ਦਣ੍ਡ ਆਦਿ ਹੋ ਉਸੇ ਨਹੀਂ ਗਿਨਤਾ.
ਕਾਮਪੀੜਾਸੇ ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਮਰ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਰਸਗ੍ਰਨ੍ਥੋਂਮੇਂ ਕਾਮਕੀ ਦਸ ਦਸ਼ਾਏਁ ਕਹੀ ਹੈਂ.
ਵਹਾਁ ਪਾਗਲ ਹੋਨਾ, ਮਰਣ ਹੋਨਾ ਲਿਖਾ ਹੈ. ਵੈਦ੍ਯਕਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੋਂਮੇਂ ਜ੍ਵਰਕੇ ਭੇਦੋਂਮੇਂ ਕਾਮਜ੍ਵਰਕੋ ਮਰਣਕਾ
ਕਾਰਣ ਲਿਖਾ ਹੈ. ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਹੀ ਕਾਮਸੇ ਮਰਣ ਤਕ ਹੋਤੇ ਦੇਖੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਕਾਮਾਂਧਕੋ ਕੁਛ ਵਿਚਾਰ
ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਪਿਤਾ ਪੁਤ੍ਰੀ ਤਥਾ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਤਿਰ੍ਯਂਚਿਨੀ ਇਤ੍ਯਾਦਿਸੇ ਰਮਣ ਕਰਨੇ ਲਗ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਐਸੀ
ਕਾਮਕੀ ਪੀੜਾ ਹੈ ਸੋ ਮਹਾਦੁਃਖਰੂਪ ਹੈ.
ਯਹਾਁ ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਦਿ ਇਨ ਅਵਸ੍ਥਾਓਂਮੇਂ ਨ ਪ੍ਰਵਰ੍ਤੇ ਤੋ ਕ੍ਰੋਧਾਦਿਕ ਪੀੜਾ
ਕਸ਼੍ਟ ਤੋ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕਰਤੇ ਹੈਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੋਧਾਦਿਕਕੀ ਪੀੜਾ ਸਹਨਾ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ. ਇਸਸੇ ਯਹ
ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ ਹੁਆ ਕਿ ਮਰਣਾਦਿਕਸੇ ਭੀ ਕਸ਼ਾਯੋਂਕੀ ਪੀੜਾ ਅਧਿਕ ਹੈ.
ਬਨਾਤਾ ਹੈ. ਜੈਸੇ
ਕ੍ਰੋਧਾਦਿ ਪੀੜਾ ਕਰੇਂ ਔਰ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਉਨਰੂਪ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰਨੇਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਨ ਹੋ ਤੋ ਔਸ਼ਧਿ ਬਨਾਤਾ ਹੈ
ਔਰ ਅਨ੍ਯ ਅਨੇਕ ਉਪਾਯ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਕੋਈ ਕਾਰਣ ਬਨੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੋ ਅਪਨੇ ਉਪਯੋਗਮੇਂ
ਕਸ਼ਾਯੋਂਕੇ ਕਾਰਣਭੂਤ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕਾ ਚਿਂਤਵਨ ਕਰਕੇ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਸ਼ਾਯੋਂਰੂਪ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਤਥਾ ਜਿਸ ਪ੍ਰਯੋਜਨਕੇ ਲਿਯੇ ਕਸ਼ਾਯਭਾਵ ਹੁਆ ਹੈ ਉਸ ਪ੍ਰਯੋਜਨਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਹੋ ਤੋ ਮੇਰਾ