-
ਤੀਸਰਾ ਅਧਿਕਾਰ ][ ੫੯
ਪਰ ਭੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਨਹੀਂ ਹੋ; ਇਸਲਿਯੇ ਜਾਨਾ ਜਾਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਕਾ ਉਪਾਯ ਇਸਕੇ ਆਧੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਤਥਾ ਕਦਾਚਿਤ੍ ਉਪਾਯ ਭੀ ਕਰੇ ਔਰ ਵੈਸਾ ਹੀ ਉਦਯ ਆਯੇ ਤੋ ਥੋੜੇ ਕਾਲ ਤਕ ਕਿਂਚਿਤ੍
ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਅਸਾਤਾਕਾ ਕਾਰਣ ਮਿਟੇ ਔਰ ਸਾਤਾਕਾ ਕਾਰਣ ਹੋ; ਵਹਾਁ ਭੀ ਮੋਹਕੇ ਸਦ੍ਭਾਵਸੇ
ਉਨਕੋ ਭੋਗਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾਸੇ ਆਕੁਲਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਏਕ ਭੋਗ੍ਯ ਵਸ੍ਤੁਕੋ ਭੋਗਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋ, ਜਬ
ਤਕ ਵਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਤੀ ਤਬ ਤਕ ਤੋ ਉਸਕੀ ਇਚ੍ਛਾਸੇ ਆਕੁਲ ਹੋਤਾ ਹੈ; ਔਰ ਵਹ ਮਿਲੀ ਉਸੀ
ਸਮਯ ਅਨ੍ਯਕੋ ਭੋਗਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ, ਤਬ ਉਸਸੇ ਆਕੁਲ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਜੈਸੇ — ਕਿਸੀਕੋ
ਸ੍ਵਾਦ ਲੇਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੁਈ ਥੀ, ਉਸਕਾ ਆਸ੍ਵਾਦ ਜਿਸ ਸਮਯ ਹੁਆ ਉਸੀ ਸਮਯ ਅਨ੍ਯ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਾਦ
ਲੇਨੇਕੀ ਤਥਾ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਨਾਦਿਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਅਥਵਾ ਏਕ ਹੀ ਵਸ੍ਤੁਕੋ ਪਹਲੇ ਅਨ੍ਯ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭੋਗਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋ, ਜਬ ਤਕ ਵਹ ਨਹੀਂ
ਮਿਲੇ ਤਬ ਤਕ ਉਸਕੀ ਆਕੁਲਤਾ ਰਹੇ ਔਰ ਵਹ ਭੋਗ ਹੁਆ ਉਸੀ ਸਮਯ ਅਨ੍ਯ ਪ੍ਰਕਾਰਸੇ ਭੋਗਨੇਕੀ
ਇਚ੍ਛਾ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਜੈਸੇ ਸ੍ਤ੍ਰੀਕੋ ਦੇਖਨਾ ਚਾਹਤਾ ਥਾ, ਜਿਸ ਸਮਯ ਅਵਲੋਕਨ ਹੁਆ ਉਸੀ ਸਮਯ
ਰਮਣ ਕਰਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਤਥਾ ਐਸੇ ਭੋਗ ਭੋਗਤੇ ਹੁਏ ਭੀ ਉਨਕੇ ਅਨ੍ਯ ਉਪਾਯ ਕਰਨੇਕੀ
ਆਕੁਲਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤੋ ਉਨ੍ਹੇਂ ਛੋੜਕਰ ਅਨ੍ਯ ਉਪਾਯ ਕਰਨੇਮੇਂ ਲਗ ਜਾਤਾ ਹੈ; ਵਹਾਁ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ
ਆਕੁਲਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਦੇਖੋ, ਏਕ ਧਨਕਾ ਉਪਾਯ ਕਰਨੇਮੇਂ ਵ੍ਯਾਪਾਰਾਦਿਕ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਤਥਾ ਉਸਕੀ ਰਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਨੇਮੇਂ
ਸਾਵਧਾਨੀ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਕਿਤਨੀ ਆਕੁਲਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਤਥਾ ਕ੍ਸ਼ੁਧਾ, ਤ੍ਰੁਸ਼ਾ, ਸ਼ੀਤ, ਉਸ਼੍ਣ, ਮਲ, ਸ਼੍ਲੇਸ਼੍ਮਾਦਿ
ਅਸਾਤਾਕਾ ਉਦਯ ਆਤਾ ਹੀ ਰਹੇ; ਉਸਕੇ ਨਿਰਾਕਰਣਸੇ ਸੁਖ ਮਾਨੇ — ਸੋ ਕਾਹੇਕਾ ਸੁਖ ਹੈ? ਯਹ
ਤੋ ਰੋਗਕਾ ਪ੍ਰਤਿਕਾਰ ਹੈ. ਜਬ ਤਕ ਕ੍ਸ਼ੁਧਾਦਿਕ ਰਹੇਂ ਤਬ ਤਕ ਉਨਕੋ ਮਿਟਾਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾਸੇ ਆਕੁਲਤਾ
ਹੋਤੀ ਹੈ, ਵਹ ਮਿਟੇਂ ਤਬ ਕੋਈ ਅਨ੍ਯ ਇਚ੍ਛਾ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਉਸਕੀ ਆਕੁਲਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਔਰ ਫਿ ਰ
ਕ੍ਸ਼ੁਧਾਦਿਕ ਹੋਂ ਤਬ ਉਨਕੀ ਆਕੁਲਤਾ ਹੋ ਆਤੀ ਹੈ.
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸਕੇ ਉਪਾਯ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਕਦਾਚਿਤ੍ ਅਸਾਤਾ ਮਿਟਕਰ ਸਾਤਾ ਹੋ, ਵਹਾਁ ਭੀ
ਆਕੁਲਤਾ ਬਨੀ ਹੀ ਰਹਤੀ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੈ.
ਤਥਾ ਐਸੇ ਭੀ ਰਹਨਾ ਤੋ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਪਾਯ ਕਰਤੇ-ਕਰਤੇ ਹੀ ਅਪਨੇਕੋ ਅਸਾਤਾਕਾ ਉਦਯ
ਐਸਾ ਆਯੇ ਕਿ ਉਸਕਾ ਕੁਛ ਉਪਾਯ ਬਨ ਨਹੀਂ ਸਕੇ ਔਰ ਉਸਕੀ ਪੀੜਾ ਹੋ, ਸਹੀ ਨ ਜਾਯੇ, ਤਬ
ਉਸਕੀ ਆਕੁਲਤਾਸੇ ਵਿਹ੍ਵਲ ਹੋ ਜਾਯੇ; ਵਹਾਁ ਮਹਾ ਦੁਃਖੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਸੋ ਇਸ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਸਾਤਾਕਾ ਉਦਯ ਤੋ ਕਿਸੀ ਪੁਣ੍ਯਕੇ ਉਦਯਸੇ ਕਿਸੀਕੇ ਕਦਾਚਿਤ੍ ਹੀ ਪਾਯਾ
ਜਾਤਾ ਹੈ; ਬਹੁਤ ਜੀਵੋਂਕੇ ਬਹੁਤ ਕਾਲ ਅਸਾਤਾਹੀਕਾ ਉਦਯ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਪਾਯ ਕਰਤਾ
ਹੈ ਵੇ ਝੂਠੇ ਹੈਂ.