ਵਹ ਸੁਖ ਮਾਨਤਾ ਹੈ. ਬਾਹ੍ਯ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਤੋ ਉਸਕੇ ਇਸਸੇ ਨਿਨ੍ਯਾਨਵੇਗੁਨੀ ਹੈ. ਅਥਵਾ ਲਕ੍ਸ਼ ਧਨਕੇ ਧਨੀਕੋ
ਅਧਿਕ ਧਨਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੈ ਤੋ ਵਹ ਦੁਃਖੀ ਹੈ ਔਰ ਸ਼ਤ ਧਨਕੇ ਧਨੀਕੋ ਸਨ੍ਤੋਸ਼ ਹੈ ਤੋ ਵਹ ਸੁਖੀ
ਹੈ. ਤਥਾ ਸਮਾਨ ਵਸ੍ਤੁ ਮਿਲਨੇ ਪਰ ਕੋਈ ਸੁਖ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਕੋਈ ਦੁਃਖ ਮਾਨਤਾ ਹੈ. ਜੈਸੇ
ਪੀੜਾ ਵ ਬਾਹ੍ਯ ਇਸ਼੍ਟਕਾ ਵਿਯੋਗ, ਅਨਿਸ਼੍ਟਕਾ ਸਂਯੋਗ ਹੋਨੇ ਪਰ ਕਿਸੀਕੋ ਬਹੁਤ ਦੁਃਖ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਕਿਸੀਕੋ
ਥੋੜਾ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਕਿਸੀਕੋ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਇਸਲਿਯੇ ਸਾਮਗ੍ਰੀਕੇ ਆਧੀਨ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਨਹੀਂ ਹੈਂ, ਸਾਤਾ-
ਅਸਾਤਾਕਾ ਉਦਯ ਹੋਨੇ ਪਰ ਮੋਹ-ਪਰਿਣਮਨਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤਸੇ ਹੀ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਮਾਨਤੇ ਹੈਂ.
ਉਸਸੇ ਸ਼ਰੀਰਕੀ ਅਵਸ੍ਥਾ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜਾਨਾ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਪੁਤ੍ਰ ਧਨਾਦਿਕਸੇ ਅਧਿਕ
ਮੋਹ ਹੋ ਤੋ ਅਪਨੇ ਸ਼ਰੀਰਕਾ ਕਸ਼੍ਟ ਸਹੇ ਉਸਕਾ ਥੋੜਾ ਦੁਃਖ ਮਾਨੇ, ਔਰ ਉਨਕੋ ਦੁਃਖ ਹੋਨੇ ਪਰ
ਅਥਵਾ ਉਨਕਾ ਸਂਯੋਗ ਮਿਟਨੇ ਪਰ ਬਹੁਤ ਦੁਃਖ ਮਾਨੇ; ਔਰ ਮੁਨਿ ਹੈਂ ਵੇ ਸ਼ਰੀਰਕੋ ਪੀੜਾ ਹੋਨੇ
ਪਰ ਭੀ ਕੁਛ ਦੁਃਖ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤੇ; ਇਸਲਿਯੇ ਸੁਖ-ਦੁਃਖਕਾ ਮਾਨਨਾ ਤੋ ਮੋਹਹੀਕੇ ਆਧੀਨ ਹੈ. ਮੋਹਕੇ
ਔਰ ਵੇਦਨੀਯਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਨੈਮਿਤ੍ਤਿਕ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਸਾਤਾ-ਅਸਾਤਾ ਕੇ ਉਦਯਸੇ ਸੁਖ-ਦੁਃਖਕਾ
ਹੋਨਾ ਭਾਸਿਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਮੁਖ੍ਯਤਃ ਕਿਤਨੀ ਹੀ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਸਾਤਾਕੇ ਉਦਯਸੇ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਕਿਤਨੀ
ਹੀ ਅਸਾਤਾਕੇ ਉਦਯਸੇ ਹੋਤੀ ਹੈ; ਇਸਲਿਯੇ ਸਾਮਗ੍ਰਿਯੋਂਸੇ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਭਾਸਿਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਨਿਰ੍ਧਾਰ
ਕਰਨੇ ਪਰ ਮੋਹ ਹੀ ਸੇ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਕਾ ਮਾਨਨਾ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਔਰੋਂਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਹੋਨੇਕਾ ਨਿਯਮ
ਨਹੀਂ ਹੈ. ਕੇਵਲੀਕੇ ਸਾਤਾ-ਅਸਾਤਾਕਾ ਉਦਯ ਭੀ ਹੈ ਔਰ ਸੁਖ-ਦੁਃਖਕੇ ਕਾਰਣ ਸਾਮਗ੍ਰੀਕਾ ਸਂਯੋਗ
ਭੀ ਹੈ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਮੋਹਕੇ ਅਭਾਵਸੇ ਕਿਂਚਿਤ੍ਮਾਤ੍ਰ ਭੀ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਇਸਲਿਯੇ ਸੁਖ-ਦੁਃਖ
ਕੋ ਮੋਹਜਨਿਤ ਹੀ ਮਾਨਨਾ. ਇਸਲਿਯੇ ਤੂ ਸਾਮਗ੍ਰੀਕੋ ਦੂਰ ਕਰਨੇਕਾ ਯਾ ਹੋਨੇਕਾ ਉਪਾਯ ਕਰਕੇ ਦੁਃਖ
ਮਿਟਾਨਾ ਚਾਹੇ ਔਰ ਸੁਖੀ ਹੋਨਾ ਚਾਹੇ ਸੋ ਯਹ ਉਪਾਯ ਝੂਠਾ ਹੈ.