ਰਹੇ ਹੈਂ, ਇਸਲਿਯੇ ਵੇ ਕਸ਼ਾਯੇਂ ਤੀਵ੍ਰ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤੀ ਹੈਂ. ਤਥਾ ਵੇਦੋਂਮੇਂ ਨਪੁਂਸਕਵੇਦ ਹੈ, ਸੋ ਇਚ੍ਛਾ ਤੋ
ਬਹੁਤ ਔਰ ਸ੍ਤ੍ਰੀ-ਪੁਰੁਸ਼ੋਂਸੇ ਰਮਣ ਕਰਨੇਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਮਹਾ ਪੀੜਿਤ ਹੈਂ.
ਤਥਾ ਵੇਦਨੀਯਮੇਂ ਅਸਾਤਾ ਹੀ ਕਾ ਉਦਯ ਹੈ ਉਸਸੇ ਵਹਾਁ ਅਨੇਕ ਵੇਦਨਾਓਂਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੈਂ, ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ
ਭਕ੍ਸ਼ਣ-ਪਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤੇ ਹੈਂ, ਔਰ ਵਹਾਁਕੀ ਮਿਟ੍ਟੀਕਾ ਹੀ ਭੋਜਨ ਮਿਲਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਮਿਟ੍ਟੀ ਭੀ ਐਸੀ
ਹੈ ਕਿ ਯਦਿ ਯਹਾਁ ਆ ਜਾਯੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਦੁਰ੍ਗਨ੍ਧਸੇ ਕਈ ਕੋਸੋਂਕੇ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਮਰ ਜਾਯੇਂ. ਔਰ ਵਹਾਁ ਸ਼ੀਤ,
ਉਸ਼੍ਣਤਾ ਐਸੀ ਹੈ ਕਿ ਯਦਿ ਲਾਖ ਯੋਜਨਕਾ ਲੋਹੇਕਾ ਗੋਲਾ ਹੋ ਤੋ ਵਹ ਭੀ ਉਨਸੇ ਭਸ੍ਮ ਹੋ ਜਾਯੇ.
ਕਹੀਂ ਸ਼ੀਤ ਹੈ ਕਹੀਂ ਉਸ਼੍ਣਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਪ੍ਰੁਥ੍ਵੀ ਵਹਾਁ ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰੋਂਸੇ ਭੀ ਮਹਾਤੀਕ੍ਸ਼੍ਣ ਕਂਟਕੋਂ ਸਹਿਤ ਹੈ.
ਉਸ ਪ੍ਰੁਥ੍ਵੀਮੇਂ ਜੋ ਵਨ ਹੈਂ ਵੇ ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰਕੀ ਧਾਰ ਸਮਾਨ ਪਤ੍ਰਾਦਿ ਸਹਿਤ ਹੈਂ. ਨਦੀ ਐਸੇ ਜਲ ਯੁਕ੍ਤ ਹੈ ਕਿ
ਜਿਸਕਾ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਹੋਨੇ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰ ਖਣ੍ਡ-ਖਣ੍ਡ ਹੋ ਜਾਯੇ. ਪਵਨ ਐਸਾ ਪ੍ਰਚਣ੍ਡ ਹੈ ਕਿ ਉਸਸੇ ਸ਼ਰੀਰ
ਦਗ੍ਧ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਨਾਰਕੀ ਏਕ-ਦੂਸਰੇਕੋ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰਸੇ ਪੀੜਾ ਦੇਤੇ ਹੈਂ, ਘਾਨੀਮੇਂ ਪੇਲਤੇ ਹੈਂ,
ਖਣ੍ਡ-ਖਣ੍ਡ ਕਰ ਡਾਲਤੇ ਹੈਂ, ਹਂਡਿਯੋਂਮੇਂ ਰਾਁਧਤੇ ਹੈਂ, ਕੋੜੇ ਮਾਰਤੇ ਹੈਂ, ਤਪ੍ਤ ਲੋਹਾਦਿਕਕਾ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਕਰਾਤੇ
ਹੈਂ
ਭਾਁਤਿ ਖਣ੍ਡ-ਖਣ੍ਡ ਹੋ ਜਾਨੇ ਪਰ ਭੀ ਮਿਲ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਜਘਨ੍ਯ ਆਯੁ ਦਸ ਹਜਾਰ ਵਰ੍ਸ਼ ਤਥਾ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਆਯੁ ਤੇਤੀਸ ਸਾਗਰ ਹੈ. ਇਤਨੇ ਕਾਲ ਤਕ ਵਹਾਁ ਐਸੇ
ਦੁਃਖ ਸਹਨੇ ਪੜਤੇ ਹੈਂ. ਵਹਾਁ ਨਾਮਕਰ੍ਮਕੀ ਸਰ੍ਵ ਪਾਪਪ੍ਰਕ੍ਰੁਤਿਯੋਂਕਾ ਹੀ ਉਦਯ ਹੈ, ਏਕ ਭੀ ਪੁਣ੍ਯਪ੍ਰਕ੍ਰੁਤਿਕਾ
ਉਦਯ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਉਨਸੇ ਮਹਾ ਦੁਃਖੀ ਹੈਂ. ਤਥਾ ਗੋਤ੍ਰਮੇਂ ਨੀਚ ਗੋਤ੍ਰਕਾ ਹੀ ਉਦਯ ਹੈ ਉਸਸੇ ਮਹਨ੍ਤਤਾ
ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ, ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖੀ ਹੀ ਹੈਂ.
ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ. ਉਨਕੇ ਦੁਃਖ ਏਕੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਵਤ੍ ਜਾਨਨਾ; ਜ੍ਞਾਨਾਦਿਕਕਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੈ ਸੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜਾਨਨਾ.
ਤਥਾ ਬੜੇ ਪਰ੍ਯਾਪ੍ਤ ਜੀਵ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਸਮ੍ਮੂਰ੍ਚ੍ਛਨ ਹੈਂ, ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਗਰ੍ਭਜ ਹੈਂ. ਉਨਮੇਂ ਜ੍ਞਾਨਾਦਿਕ ਪ੍ਰਗਟ