ਪੂਰ੍ਣ ਕਰਨੇਕੇ ਕਾਰਣ ਬਨੇਂ ਤੋ ਯੁਗਪਤ੍ ਉਨਕਾ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਸੋ ਏਕਕਾ ਸਾਧਨ ਜਬ ਤਕ
ਨ ਹੋ ਤਬ ਤਕ ਉਸਕੀ ਆਕੁਲਤਾ ਰਹਤੀ ਹੈ; ਔਰ ਉਸਕਾ ਸਾਧਨ ਹੋਨੇ ਪਰ ਉਸ ਹੀ ਸਮਯ ਅਨ੍ਯਕੇ
ਸਾਧਨਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤਬ ਉਸਕੀ ਆਕੁਲਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਏਕ ਸਮਯ ਭੀ ਨਿਰਾਕੁਲ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ,
ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖ ਹੀ ਹੈ. ਅਥਵਾ ਤੀਨ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਇਚ੍ਛਾਰੂਪੀ ਰੋਗਕੋ ਮਿਟਾਨੇਕਾ ਕਿਂਚਿਤ੍ ਉਪਾਯ ਕਰਤਾ
ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਕਿਂਚਿਤ੍ ਦੁਃਖ ਕਮ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਸਰ੍ਵ ਦੁਃਖਕਾ ਤੋ ਨਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ, ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖ
ਹੀ ਹੈ.
ਧਰ੍ਮਾਨੁਰਾਗਮੇਂ ਜੀਵ ਕਮ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਜੀਵ ਤੋ ਬਹੁਤ ਪਾਪ-ਕ੍ਰਿਯਾਓਂਮੇਂ ਹੀ ਪ੍ਰਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ
ਚੌਥੀ ਇਚ੍ਛਾ ਕਿਸੀ ਜੀਵਕੇ ਕਿਸੀ ਕਾਲਮੇਂ ਹੀ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਚੌਥੀ ਇਚ੍ਛਾ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਦੁਃਖੀ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਕਿਸੀਕੇ ਬਹੁਤ ਵਿਭੂਤਿ ਹੈ ਔਰ ਉਸਕੇ ਇਚ੍ਛਾ ਬਹੁਤ
ਹੈ ਤੋ ਬਹੁਤ ਆਕੁਲਤਾਵਾਨ ਹੈ ਔਰ ਜਿਸਕੇ ਥੋੜੀ ਵਿਭੂਤਿ ਹੈ ਤਥਾ ਉਸਕੇ ਇਚ੍ਛਾ ਭੀ ਥੋੜੀ ਹੈ ਤੋ
ਵਹ ਥੋੜਾ ਆਕੁਲਤਾਵਾਨ ਹੈ. ਅਥਵਾ ਕਿਸੀਕੋ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਮਿਲੀ ਹੈ ਔਰ ਉਸੇ ਉਸਕੋ ਦੂਰ
ਕਰਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਥੋੜੀ ਹੈ ਤੋ ਵਹ ਥੋੜਾ ਆਕੁਲਤਾਵਾਨ ਹੈ. ਤਥਾ ਕਿਸੀਕੋ ਇਸ਼੍ਟ ਸਾਮਗ੍ਰੀ ਮਿਲੀ ਹੈ,
ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਉਸਕੋ ਭੋਗਨੇਕੀ ਤਥਾ ਅਨ੍ਯ ਸਾਮਗ੍ਰੀਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਬਹੁਤ ਹੈ ਤੋ ਵਹ ਜੀਵ ਬਹੁਤ ਆਕੁਲਤਾਵਾਨ
ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਸੁਖੀ-ਦੁਃਖੀ ਹੋਨਾ ਇਚ੍ਛਾਕੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜਾਨਨਾ, ਬਾਹ੍ਯ ਕਾਰਣਕੇ ਆਧੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਤਥਾ ਮਨੁਸ਼੍ਯ, ਤਿਰ੍ਯਂਚੋਂਕੋ ਭੀ ਸੁਖੀ-ਦੁਃਖੀ, ਇਚ੍ਛਾ ਹੀ ਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ ਜਾਨਨਾ. ਤੀਵ੍ਰ ਕਸ਼ਾਯਸੇ ਜਿਸਕੇ
ਇਚ੍ਛਾ ਬਹੁਤ ਹੈ ਉਸੇ ਦੁਃਖੀ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਮਨ੍ਦ ਕਸ਼ਾਯਸੇ ਜਿਸਕੇ ਇਚ੍ਛਾ ਥੋੜੀ ਹੈ ਉਸੇ ਸੁਖੀ ਕਹਤੇ
ਹੈਂ. ਪਰਮਾਰ੍ਥਸੇ ਦੁਃਖ ਹੀ ਬਹੁਤ ਯਾ ਥੋੜਾ ਹੈ, ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਦੇਵਾਦਿਕੋਂਕੋ ਭੀ ਸੁਖੀ ਮਾਨਤੇ
ਹੈਂ ਵਹ ਭ੍ਰਮ ਹੀ ਹੈ. ਉਨਕੇ ਚੌਥੀ ਇਚ੍ਛਾਕੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਆਕੁਲਿਤ ਹੈਂ.
ਦੁਃਖੋਂਸੇ ਪੀੜਿਤ ਹੀ ਹੋ ਰਹੇ ਹੈਂ.