ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋ, ਇਸਲਿਯੇ ਇਸੀ ਕਾਰ੍ਯਕਾ ਉਦ੍ਯਮ ਕਰਨਾ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ. ਐਸਾ ਸਾਧਨ ਕਰਨੇ ਪਰ ਜਿਤਨੀ-ਜਿਤਨੀ
ਇਚ੍ਛਾ ਮਿਟੇ ਉਤਨਾ-ਉਤਨਾ ਦੁਃਖ ਦੂਰ ਹੋਤਾ ਜਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਜਬ ਮੋਹਕੇ ਸਰ੍ਵਥਾ ਅਭਾਵਸੇ ਸਰ੍ਵ ਇਚ੍ਛਾਕਾ
ਅਭਾਵ ਹੋ ਤਬ ਸਰ੍ਵ ਦੁਃਖ ਮਿਟਤਾ ਹੈ, ਸਚ੍ਚਾ ਸੁਖ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਤਥਾ ਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਵਰਣ
ਔਰ ਅਨ੍ਤਰਾਯਕਾ ਅਭਾਵ ਹੋ ਤਬ ਇਚ੍ਛਾਕੇ ਕਾਰਣਭੂਤ ਕ੍ਸ਼ਾਯੋਪਸ਼ਮਿਕ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਕਾ ਤਥਾ
ਸ਼ਕ੍ਤਿਹੀਨਪਨੇਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਅਨਨ੍ਤ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨ-ਵੀਰ੍ਯਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਤਥਾ ਕਿਤਨੇ
ਹੀ ਕਾਲ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਅਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੋ ਤਬ ਇਚ੍ਛਾਕੇ ਬਾਹ੍ਯ ਕਾਰਣੋਂਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੋਤਾ
ਹੈ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਮੋਹ ਚਲੇ ਜਾਨੇਕੇ ਬਾਦ ਕਿਸੀ ਭੀ ਕਾਲਮੇਂ ਕੋਈ ਇਚ੍ਛਾ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਕਰਨੇਮੇਂ ਸਮਰ੍ਥ ਨਹੀਂ
ਥੇ, ਮੋਹਕੇ ਹੋਨੇ ਪਰ ਕਾਰਣ ਥੇ, ਇਸਲਿਯੇ ਕਾਰਣ ਕਹੇ ਹੈਂ; ਉਨਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੁਆ ਤਬ ਜੀਵ
ਸਿਦ੍ਧਪਦਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.
ਇਚ੍ਛਾਕਾ ਭੀ ਅਭਾਵ ਹੁਆ, ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖਕਾ ਅਭਾਵ ਹੁਆ ਹੈ. ਤਥਾ ਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣ, ਦਰ੍ਸ਼ਨਾਵਰਣਕਾ
ਕ੍ਸ਼ਯ ਹੋਨੇਸੇ ਸਰ੍ਵ ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੋ ਸਰ੍ਵ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕਾ ਯੁਗਪਤ੍ ਗ੍ਰਹਣ ਹੁਆ, ਇਸਲਿਯੇ ਦੁਃਖਕਾ ਕਾਰਣ ਭੀ
ਦੂਰ ਹੁਆ ਹੈ ਵਹੀ ਦਿਖਾਤੇ ਹੈਂ. ਜੈਸੇ
ਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ. ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਨਾਦਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਏਕ-ਏਕ ਵਿਸ਼ਯਕਾ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤਾ
ਥਾ. ਅਬ ਤ੍ਰਿਕਾਲਵਰ੍ਤੀ ਤ੍ਰਿਲੋਕਕੇ ਸਰ੍ਵ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼, ਰਸ, ਗਨ੍ਧ ਤਥਾ ਸ਼ਬ੍ਦੋਂਕਾ ਯੁਗਪਤ੍ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਤਾ
ਹੈ, ਕੋਈ ਬਿਨਾ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਜਿਸਕਾ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ.