ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਈ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਜੈਸੇ
ਕਾਰ੍ਯ ਨਹੀਂ ਰਹਾ, ਇਸਲਿਯੇ ਗਮਨ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਿਯਾ. ਵਹਾਁ ਉਸਕੇ ਗਮਨ ਨ ਕਰਨੇ ਪਰ ਭੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ
ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਈ ਕਹੀ ਜਾਤੀ ਹੈ; ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਯਹਾਁ ਭੀ ਜਾਨਨਾ. ਤਥਾ ਉਨਕੇ ਜ੍ਞਾਨਾਦਿਕੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿਰੂਪ
ਅਨਨ੍ਤਵੀਰ੍ਯ ਪ੍ਰਗਟ ਪਾਯਾ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਹੀ ਥਾ. ਅਬ, ਮੋਹਕੇ ਨਾਸ਼ਸੇ ਸਰ੍ਵ ਆਕੁਲਤਾ ਦੂਰ ਹੋਨੇ ਪਰ ਸਰ੍ਵ ਦੁਃਖਕਾ ਨਾਸ਼ ਹੁਆ. ਤਥਾ
ਜਿਨ ਕਾਰਣੋਂਸੇ ਦੁਃਖ ਮਾਨ ਰਹਾ ਥਾ, ਵੇ ਕਾਰਣ ਤੋ ਸਰ੍ਵ ਨਸ਼੍ਟ ਹੁਏ; ਔਰ ਕਿਨ੍ਹੀਂ ਕਾਰਣੋਂਸੇ ਕਿਂਚਿਤ੍
ਦੁਃਖ ਦੂਰ ਹੋਨੇਸੇ ਸੁਖ ਮਾਨ ਰਹਾ ਥਾ ਸੋ ਅਬ ਮੂਲਹੀਮੇਂ ਦੁਃਖ ਨਹੀਂ ਰਹਾ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਨ ਦੁਃਖਕੇ
ਉਪਚਾਰੋਂਕਾ ਕੁਛ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਕਿ ਉਨਸੇ ਕਾਰ੍ਯਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇ. ਉਸਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਸ੍ਵਯਮੇਵ
ਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ.
ਆਤਾਪ ਆਦਿ ਥੇ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਬ ਸ਼ਰੀਰ ਬਿਨਾ ਕਿਸਕੋ ਕਾਰਣ ਹੋਂ? ਤਥਾ ਬਾਹ੍ਯ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਨਿਮਿਤ੍ਤ
ਬਨਤੇ ਥੇ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਬ ਇਨਕੇ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਰਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੁਃਖਕੇ ਕਾਰਣੋਂਕਾ ਤੋ ਅਭਾਵ
ਹੁਆ.
ਇਸ਼੍ਟ ਮਾਨਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਹਾ, ਇਨਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦੁਃਖ ਮਿਟਾਨਾ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਔਰ ਇਸ਼੍ਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹਤਾ
ਥਾ; ਸੋ ਅਬ ਤੋ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਦੁਃਖ ਨਸ਼੍ਟ ਹੁਆ ਔਰ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਇਸ਼੍ਟ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਆ.
ਹੀ ਕਾਲ ਤਕ ਜੀਨੇ-ਮਰਨੇਸੇ ਸੁਖ ਮਾਨਤਾ ਥਾ, ਵਹਾਁ ਭੀ ਨਰਕ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਦੁਃਖਕੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਸੇ ਵਹਾਁ
ਨਹੀਂ ਜੀਨਾ ਚਾਹਤਾ ਥਾ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਬ ਇਸ ਸਿਦ੍ਧਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯਪ੍ਰਾਣਕੇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਅਪਨੇ ਚੈਤਨ੍ਯਪ੍ਰਾਣਸੇ
ਸਦਾਕਾਲ ਜੀਤਾ ਹੈ ਔਰ ਵਹਾਁ ਦੁਃਖਕਾ ਲਵਲੇਸ਼ ਭੀ ਨਹੀਂ ਰਹਾ.