अत्र भेदविज्ञानात् क्रमेण निश्चयचारित्रं भवतीत्युक्त म् ।
पूर्वोक्त पंचरत्नांचितार्थपरिज्ञानेन पंचमगतिप्राप्तिहेतुभूते जीवकर्मपुद्गलयोर्भेदाभ्यासे
सति, तस्मिन्नेव च ये मुमुक्षवः सर्वदा संस्थितास्ते ह्यत एव मध्यस्थाः, तेन कारणेन तेषां परमसंयमिनां वास्तवं चारित्रं भवति । तस्य चारित्राविचलस्थितिहेतोः प्रतिक्रमणादि- निश्चयक्रिया निगद्यते । अतीतदोषपरिहारार्थं यत्प्रायश्चित्तं क्रियते तत्प्रतिक्रमणम् ।
आदिशब्देन प्रत्याख्यानादीनां संभवश्चोच्यत इति ।
chhoDI chhe ane nij dravyaguNaparyAyanA svarUpamAn chittane ekAgra karyun chhe, te bhavya jIv nij bhAvathI bhinna evA sakaL vibhAvane chhoDI alpa kALamAn muktine prApta kare chhe. 109.
anvayArtha — [ईद्रग्भेदाभ्यासे] Avo bhed-abhyAs thatAn [मध्यस्थः] jIv madhyastha thAy chhe, [तेन चारित्रम् भवति] tethI chAritra thAy chhe. [तद्दृढीकरणनिमित्तं] tene (chAritrane) draDh karavA nimitte [प्रतिक्रमणादिं प्रवक्ष्यामि] hun pratikramaNAdi kahIsh.
TIkA — ahIn, bhedavignAn dvArA krame nishchay-chAritra thAy chhe em kahyun chhe.
pUrvokta pancharatnothI shobhit arthaparignAn ( – padArthonA gnAn) vaDe pancham gatinI prAptinA hetubhUt evo jIvano ane karmapudgalano bhed-abhyAs thatAn, temAn ja je mumukShuo sarvadA sansthit rahe chhe, teo te (satat bhedAbhyAs) dvArA madhyastha thAy chhe ane te kAraNathI te param sanyamIone vAstavik chAritra thAy chhe. te chAritranI avichaL sthitinA hetue pratikramaNAdi nishchayakriyA kahevAmAn Ave chhe. atIt ( – bhUtakALanA) doShonA parihAr arthe je prAyashchitta karavAmAn Ave chhe te pratikramaN chhe. ‘Adi’ shabdathI pratyAkhyAnAdino sambhav kahevAmAn Ave chhe (arthAt pratikramaNAdimAn je ‘Adi’ shabda chhe te pratyAkhyAn vagereno paN samAvesh karavA mATe chhe).