परिणामं समतावलंबनं कृत्वा परमसंयमीभूत्वा तिष्ठति; तदेवालोचनास्वरूपमिति हे शिष्य
त्वं जानीहि परमजिननाथस्योपदेशात् इत्यालोचनाविकल्पेषु प्रथमविकल्पोऽयमिति ।
यो मुक्ति श्रीविलासानतनुसुखमयान् स्तोककालेन याति ।
तं वंदे सर्ववंद्यं सकलगुणनिधिं तद्गुणापेक्षयाहम् ।।१५४।।
ज्ञानज्योतिःप्रहतदुरितध्वान्तपुंजः पुराणः ।
न्नारातीये परमपुरुषे को विधिः को निषेधः ।।१५५।।
avalokan vaDe nirantar dekhe chhe (arthAt je jIv kAraNaparamAtmAne sarvathA antarmukh evun je nij svabhAvamAn lIn sahaj-avalokan tenA vaDe nirantar dekhe chhe — anubhave chhe); shun karIne dekhe chhe? pahelAn nij pariNAmane samatAvalambI karIne, paramasanyamIbhUtapaNe rahIne dekhe chhe; te ja AlochanAnun svarUp chhe em, he shiShya! tun param jinanAthanA upadesh dvArA jAN. — Am A, AlochanAnA bhedomAn pratham bhed thayo. [have A 109mI gAthAnI TIkA pUrNa karatAn TIkAkAr munirAj chha shlok kahe chhe]
[shlokArtha — ] A pramANe je AtmA AtmAne AtmA vaDe AtmAmAn avichaL raheThANavALo dekhe chhe, te anang-sukhamay (atIndriy Anandamay) evA muktilakShmInA vilAsone alpa kALamAn pAme chhe. te AtmA sureshothI, sanyamadharonI panktiothI, khecharothI ( – vidyAdharothI) ane bhUcharothI ( – bhUmigocharIothI) vandya chhe. hun te sarvavandya sakaLaguNanidhine ( – sarvathI vandya evA samasta guNonA bhanDArane) tenA guNonI apekShAthI ( – abhilAShAthI) vandun chhun. 154.
[shlokArtha — ] jeNe gnAnajyoti vaDe pApatimiranA punjano nAsh karyo chhe ane je