मुल्लंघ्य शाश्वतपुरी सहसा त्वयाप्ता ।
याम्यन्यदस्ति शरणं किमिहोत्तमानाम् ।।२७४।।
कामं कान्तिं वदनकमले संतनोत्येव कांचित् ।
को नालं शं दिशतुमनिशं प्रेमभूमेः प्रियायाः ।।२७५।।
[shlokArtha — ] (he jinanAth!) sadgnAnarUpI nAvamAn ArohaN karI bhavasAgarane oLangI jaIne, tun jhaDapathI shAshvatapurIe pahonchyo. have hun jinanAthanA te mArge ( – je mArge jinanAth gayA te ja mArge) te ja shAshvatapurImAn jAun chhun; (kAraN ke) A lokamAn uttam puruShone (te mArga sivAy) bIjun shun sharaN chhe? 274.
[shlokArtha — ] kevaLagnAnabhAnu ( – kevaLagnAnarUpI prakAshanA dharanArA sUrya) evA te ek jinadev ja jayavant chhe. te jinadev samarasamay anang ( – asharIrI, atIndriy) saukhyanI denArI evI te muktinA mukhakamaL par kharekhar koI avarNanIy kAntine phelAve chhe; (kAraN ke) koN (potAnI) snehAL priyAne nirantar sukhotpattinun kAraN thatun nathI? 275.
[shlokArtha — ] te jinendradeve muktikAminInA mukhakamaL pratye bhramaralIlAne dhAraN karI (arthAt teo temAn bhramaranI jem lIn thayA) ane kharekhar advitIy anang (Atmik) sukhane prApta karyun. 276.
31