चरमचरं च जगत्प्रतिक्षणम् ।
वचनमिदं वदतांवरस्य ते ।।’’
स्वात्मानमेकमनघं निजसौख्यनिष्ठम् ।
वक्तीति कोऽपि मुनिपो न च तस्य दोषः ।।२८५।।
koI jinanAthanA tattvavichAramAn nipuN jIv ( – jinadeve kahelA tattvanA vichAramAn pravIN jIv) kadAchit kahe, to tene kharekhar dUShaN nathI.
evI rIte (AchAryavar) shrI samantabhadrasvAmIe (bRuhatsvayambhUstotramAn shrI munisuvrat bhagavAnanI stuti karatAn 114 mA shlok dvArA) kahyun chhe ke —
‘‘[shlokArtha — ] he jinendra! tun vaktAomAn shreShTha chhe; ‘charAchar (jangam tathA sthAvar) jagat pratikShaN (pratyek samaye) utpAdavyayadhrauvyalakShaNavALun chhe’ evun A tArun vachan (tArI) sarvagnatAnun chihna chhe.’’
vaLI (A 169 mI gAthAnI TIkA pUrNa karatAn TIkAkAr munirAj shlok kahe chhe) —
[shlokArtha — ] tIrthanAth kharekhar AkhA lokane jANe chhe ane teo ek, anagh (nirdoSh), nijasaukhyaniShTha (nij sukhamAn lIn) svAtmAne jANatA nathI — em koI munivar vyavahAramArgathI kahe to tene doSh nathI. 285.