संचारागोचरं प्रासुकमित्यभिहितम्; प्रतिग्रहोच्चस्थानपादक्षालनार्चनप्रणामयोगशुद्धिभिक्षा- शुद्धिनामधेयैर्नवविधपुण्यैः प्रतिपत्तिं कृत्वा श्रद्धाशक्त्यलुब्धताभक्ति ज्ञानदयाक्षमाऽभिधान- सप्तगुणसमाहितेन शुद्धेन योग्याचारेणोपासकेन दत्तं भक्तं भुंजानः तिष्ठति यः परम- तपोधनः तस्यैषणासमितिर्भवति । इति व्यवहारसमितिक्रमः । अथ निश्चयतो जीवस्याशनं नास्ति परमार्थतः, षट्प्रकारमशनं व्यवहारतः संसारिणामेव भवति ।
sañchārane agochar te prāsuk (anna) — em (shāstramān) kahyun chhe. +pratigrah, uchcha sthān, pādaprakṣhālan, archan, praṇām, yogashuddhi (man-vachan-kāyānī shuddhi) ane bhikṣhāshuddhi — e navavidh puṇyathī (navadhā bhaktithī) ādar karīne, shraddhā, shakti, alubdhatā, bhakti, gnān, dayā ane kṣhamā — e (dātānā) sāt guṇo sahit shuddha yogya-āchāravāḷā upāsak vaḍe devāmān āvelun (nav koṭie shuddha, prashasta ane prāsuk) bhojan je param tapodhan le chhe, tene eṣhaṇāsamiti hoy chhe. ām vyavahārasamitino kram chhe.
have nishchayathī em chhe ke — jīvane paramārthe ashan nathī; chha prakāranun ashan vyavahārathī sansārīone ja hoy chhe.
evī rīte shrī *samayasāramān (?) kahyun chhe keḥ —
‘‘[gāthārthaḥ — ] nokarma-āhār, karma-āhār, lep-āhār, kaval-āhār, oj- āhār ane man-āhār — em āhār kramashaḥ chha prakārano jāṇavo.’’
raho,)’ em kahīne āhāragrahaṇanī vinati karavī te; kr̥upā karavā māṭe vinati;
ādarasanmān. [ām pratigrah karavāmān āvatān, jo muni kr̥upā karī ūbhā rahe to dātānā
sāt guṇothī yukta shrāvak temane potānā gharamān laī jaī, uchcha sthāne birājamān karī,
pag dhoīne, pūjan kare chhe ane praṇām kare chhe. pachhī man-vachan-kāyānī shuddhipūrvak shuddha
bhikṣhā de chhe.]
gāthānī tātparyavr̥utti-ṭīkāmān) avataraṇarūpe chhe.
122 ]