जानाति पश्यति च पंचमभावमेकम् ।
गृह्णाति नैव खलु पौद्गलिकं विकारम् ।।१२9।।
वन्यद्रव्यकृताग्रहोद्भवमिमं मुक्त्वाधुना विग्रहम् ।
देवानाममृताशनोद्भवरुचिं ज्ञात्वा किमन्याशने ।।१३०।।
‘‘[shlokārthaḥ — ] je agrāhyane ( – nahi grahavāyogyane) grahatun nathī tem ja gr̥uhītane ( – grahelāne, shāshvat svabhāvane) chhoḍatun nathī, sarvane sarva prakāre jāṇe chhe, te svasamvedya (tattva) hun chhun.’’
vaḷī (ā 97mī gāthānī ṭīkā pūrṇa karatān ṭīkākār munirāj chār shlok kahe chhe)ḥ —
[shlokārthaḥ — ] ātmā ātmāmān nij ātmik guṇothī samr̥uddha ātmāne — ek pañchamabhāvane — jāṇe chhe ane dekhe chhe; te sahaj ek pañchamabhāvane eṇe chhoḍyo nathī ja ane anya evā parabhāvane — ke je kharekhar paudgalik vikār chhe tene — e grahato nathī ja. 129.
[shlokārthaḥ — ] anya dravyano 1āgrah karavāthī utpanna thatā ā 2vigrahane have chhoḍīne, vishuddha-pūrṇa-sahajagnānātmak saukhyanī prāpti arthe, mārun ā nij antar
184 ]
1āgrah = pakaḍ; lāgyā rahevun te; grahaṇ.
2vigrah = (1) rāgadveṣhādi kalah; (2) sharīr.