ଚୈତନ୍ଯଧାତୁମଯମୂର୍ତିରଯଂ ଚ ଜୀଵଃ ..’’
ଭଵସି ହି ପରମଶ୍ରୀକାମିନୀକାମରୂପଃ ..୩୮..
ଧାଉଚଉକ୍କସ୍ସ ପୁଣୋ ଜଂ ହେଊ କାରଣଂ ତି ତଂ ଣେଯୋ .
ପୁଦ୍ଗଲଵିକାରୋଂସେ ଵିଲକ୍ଷଣ, ଶୁଦ୍ଧ ଚୈତନ୍ଯଧାତୁମଯ ମୂର୍ତି ହୈ .’’
ଔର (ଇନ ଗାଥାଓଂକୀ ଟୀକା ପୂର୍ଣ କରତେ ହୁଏ ଟୀକାକାର ମୁନିରାଜ ଶ୍ରୀ ପଦ୍ମପ୍ରଭମଲଧାରିଦେଵ ଵିଵିଧ ପ୍ରକାରକେ ପୁଦ୍ଗଲୋଂମେଂ ରତି ନ କରକେ ଚୈତନ୍ଯଚମତ୍କାରମାତ୍ର ଆତ୍ମାମେଂ ରତି କରନା ଐସା ଶ୍ଲୋକ ଦ୍ଵାରା କହତେ ହୈଂ ) : —
[ଶ୍ଲୋେକାର୍ଥ : — ] ଇସପ୍ରକାର ଵିଵିଧ ଭେଦୋଂଵାଲା ପୁଦ୍ଗଲ ଦିଖାଈ ଦେନେ ପର, ହେ ଭଵ୍ଯଶାର୍ଦୂଲ ! (ଭଵ୍ଯୋତ୍ତମ !) ତୂ ଉସମେଂ ରତିଭାଵ ନ କର . ଚୈତନ୍ଯଚମତ୍କାରମାତ୍ରମେଂ (ଅର୍ଥାତ୍ ଚୈତନ୍ଯଚମତ୍କାରମାତ୍ର ଆତ୍ମାମେଂ) ତୂ ଅତୁଲ ରତି କର କି ଜିସସେ ତୂ ପରମଶ୍ରୀରୂପୀ କାମିନୀକା ଵଲ୍ଲଭ ହୋଗା .୩୮.
ଗାଥା : ୨୫ ଅନ୍ଵଯାର୍ଥ : — [ପୁନଃ ] ଫି ର [ଯଃ ] ଜୋ [ଧାତୁଚତୁଷ୍କସ୍ଯ ] (ପୃଥ୍ଵୀ, ଜଲ, ତେଜ ଔର ଵାଯୁ — ଇନ) ଚାର ଧାତୁଓଂକା [ହେତୁଃ ] ହେତୁ ହୈ, [ସଃ ] ଵହ [କାରଣମ୍ ଇତି ଜ୍ଞେଯଃ ] କାରଣପରମାଣୁ ଜାନନା; [ସ୍କନ୍ଧାନାମ୍ ] ସ୍କନ୍ଧୋଂକେ [ଅଵସାନଃ ] ଅଵସାନକୋ ( – ପୃଥକ୍
୫୪ ]