‘‘[ਗਾਥਾਰ੍ਥਃ — ] ਪਰਮਾਣੁ – ਪਰਿਣਾਮ, ਸ੍ਨਿਗ੍ਧ ਹੋਂ ਯਾ ਰੂਕ੍ਸ਼ ਹੋਂ, ਸਮ ਅਂਸ਼ਵਾਲੇ ਹੋਂ ਯਾ ਵਿਸ਼ਮ ਅਂਸ਼ਵਾਲੇ ਹੋਂ, ਯਦਿ ਸਮਾਨਸੇ ਦੋ ਅਧਿਕ ਅਂਸ਼ਵਾਲੇ ਹੋਂ ਤੋ ਬਁਧਤੇ ਹੈਂ; ਜਘਨ੍ਯ ਅਂਸ਼ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਬਁਧਤਾ .
ਸ੍ਨਿਗ੍ਧਰੂਪਸੇ ਦੋ ਅਂਸ਼ਵਾਲਾ ਪਰਮਾਣੁ ਚਾਰ ਅਂਸ਼ਵਾਲੇ ਸ੍ਨਿਗ੍ਧ (ਅਥਵਾ ਰੂਕ੍ਸ਼) ਪਰਮਾਣੁਕੇ ਸਾਥ ਬਨ੍ਧਕਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਤਾ ਹੈ; ਅਥਵਾ ਰੂਕ੍ਸ਼ਤਾਸੇ ਤੀਨ ਅਂਸ਼ਵਾਲਾ ਪਰਮਾਣੁ ਪਾਁਚ ਅਂਸ਼ਵਾਲੇਕੇ ਸਾਥ ਜੁੜਾ ਹੁਆ ਬਁਧਤਾ ਹੈ .’’
ਔਰ (੨੫ਵੀਂ ਗਾਥਾਕੀ ਟੀਕਾ ਪੂਰ੍ਣ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਟੀਕਾਕਾਰ ਮੁਨਿਰਾਜ ਸ਼੍ਲੋਕ ਦ੍ਵਾਰਾ ਪੁਦ੍ਗਲਕੀ ਉਪੇਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਕੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਭਾਵਨਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ) : —
[ਸ਼੍ਲੋੇਕਾਰ੍ਥ : — ] ਉਨ ਛਹ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਸ੍ਕਂਧੋਂ ਯਾ ਚਾਰ ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਅਣੁਓਂਕੇ ਸਾਥ ਮੁਝੇ ਕ੍ਯਾ ਹੈ ? ਮੈਂ ਤੋ ਅਕ੍ਸ਼ਯ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਪੁਨਃ ਪੁਨਃ ਭਾਤਾ ਹੂਁ . ੩੯ .
ਗਾਥਾ : ੨੬ ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : — [ਆਤ੍ਮਾਦਿ ] ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਜਿਸਕਾ ਆਦਿ ਹੈ,
੫੬ ]