ਪਰਮਾਣੁਵਿਸ਼ੇਸ਼ੋਕ੍ਤਿ ਰਿਯਮ੍ .
ਯਥਾ ਜੀਵਾਨਾਂ ਨਿਤ੍ਯਾਨਿਤ੍ਯਨਿਗੋਦਾਦਿਸਿਦ੍ਧਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਪਰ੍ਯਨ੍ਤਸ੍ਥਿਤਾਨਾਂ ਸਹਜਪਰਮਪਾਰਿਣਾਮਿਕ- ਭਾਵਵਿਵਕ੍ਸ਼ਾਸਮਾਸ਼੍ਰਯੇਣ ਸਹਜਨਿਸ਼੍ਚਯਨਯੇਨ ਸ੍ਵਸ੍ਵਰੂਪਾਦਪ੍ਰਚ੍ਯਵਨਤ੍ਵਮੁਕ੍ਤ ਮ੍, ਤਥਾ ਪਰਮਾਣੁਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਾਂ ਪਂਚਮਭਾਵੇਨ ਪਰਮਸ੍ਵਭਾਵਤ੍ਵਾਦਾਤ੍ਮਪਰਿਣਤੇਰਾਤ੍ਮੈਵਾਦਿਃ, ਮਧ੍ਯੋ ਹਿ ਆਤ੍ਮਪਰਿਣਤੇਰਾਤ੍ਮੈਵ, ਅਂਤੋਪਿ ਸ੍ਵਸ੍ਯਾਤ੍ਮੈਵ ਪਰਮਾਣੁਃ . ਅਤਃ ਨ ਚੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਜ੍ਞਾਨਗੋਚਰਤ੍ਵਾਦ੍ ਅਨਿਲਾਨਲਾਦਿਭਿਰਵਿਨਸ਼੍ਵਰਤ੍ਵਾਦਵਿਭਾਗੀ ਹੇ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ਸ ਪਰਮਾਣੁਰਿਤਿ ਤ੍ਵਂ ਤਂ ਜਾਨੀਹਿ .
[ਆਤ੍ਮਮਧ੍ਯਮ੍ ] ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਜਿਸਕਾ ਮਧ੍ਯ ਹੈ ਔਰ [ਆਤ੍ਮਾਨ੍ਤਮ੍ ] ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਜਿਸਕਾ ਅਨ੍ਤ ਹੈ (ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਜਿਸਕੇ ਆਦਿਮੇਂ, ਮਧ੍ਯਮੇਂ ਔਰ ਅਨ੍ਤਮੇਂ ਪਰਮਾਣੁਕਾ ਨਿਜ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੀ ਹੈ ), [ਨ ਏਵ ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੈਃ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਮ੍ ] ਜੋ ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਸੇ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯ ( – ਜਾਨਨੇਮੇਂ ਆਨੇ ਯੋਗ੍ਯ) ਨਹੀਂ ਹੈ ਔਰ [ਯਦ੍ ਅਵਿਭਾਗਿ] ਜੋ ਅਵਿਭਾਗੀ ਹੈ, [ਤਤ੍ ] ਵਹ [ਪਰਮਾਣੁਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯਂ ] ਪਰਮਾਣੁਦ੍ਰਵ੍ਯ [ਵਿਜਾਨੀਹਿ ] ਜਾਨ . ਟੀਕਾ : — ਯਹ, ਪਰਮਾਣੁਕਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਥਨ ਹੈ .
ਜਿਸਪ੍ਰਕਾਰ ਸਹਜ ਪਰਮ ਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵਕੀ ਵਿਵਕ੍ਸ਼ਾਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰਨੇਵਾਲੇ ਸਹਜ ਨਿਸ਼੍ਚਯਨਯਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾਸੇ ਨਿਤ੍ਯ ਔਰ ਅਨਿਤ੍ਯ ਨਿਗੋਦਸੇ ਲੇਕਰ ਸਿਦ੍ਧਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰ ਪਰ੍ਯਨ੍ਤ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਜੀਵੋਂਕਾ ਨਿਜ ਸ੍ਵਰੂਪਸੇ ਅਚ੍ਯੁਤਪਨਾ ਕਹਾ ਗਯਾ ਹੈ, ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਂਚਮਭਾਵਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾਸੇ ਪਰਮਾਣੁਦ੍ਰਵ੍ਯਕਾ ਪਰਮਸ੍ਵਭਾਵ ਹੋਨੇਸੇ ਪਰਮਾਣੁ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਅਪਨੀ ਪਰਿਣਤਿਕਾ ਆਦਿ ਹੈ, ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਅਪਨੀ ਪਰਿਣਤਿਕਾ ਮਧ੍ਯ ਹੈ ਔਰ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਅਪਨਾ ਅਨ੍ਤ ਭੀ ਹੈ (ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਆਦਿਮੇਂ ਭੀ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ, ਮਧ੍ਯਮੇਂ ਭੀ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਔਰ ਅਨ੍ਤਮੇਂ ਭੀ ਪਰਮਾਣੁ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ, ਕਭੀ ਨਿਜ ਸ੍ਵਰੂਪਸੇ ਚ੍ਯੁਤ ਨਹੀਂ ਹੈ) . ਜੋ ਐਸਾ ਹੋਨੇਸੇ, ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਜ੍ਞਾਨਗੋਚਰ ਨ ਹੋਨੇਸੇ ਔਰ ਪਵਨ, ਅਗ੍ਨਿ ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਦ੍ਵਾਰਾ ਨਾਸ਼ਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨ ਹੋਨੇਸੇ, ਅਵਿਭਾਗੀ ਹੈ ਉਸੇ, ਹੇ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ! ਤੂ ਪਰਮਾਣੁ ਜਾਨ .
[ਅਬ ੨੬ਵੀਂ ਗਾਥਾਕੀ ਟੀਕਾ ਪੂਰ੍ਣ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਟੀਕਾਕਾਰ ਮੁਨਿਰਾਜ ਸ਼੍ਲੋਕ ਕਹਤੇ ਹੈਂ : ]
[ਸ਼੍ਲੋੇਕਾਰ੍ਥ : — ] ਜੜਾਤ੍ਮਕ ਪੁਦ੍ਗਲਕੀ ਸ੍ਥਿਤਿ ਸ੍ਵਯਂਮੇਂ ( – ਪੁਦ੍ਗਲਮੇਂ ਹੀ) ਜਾਨਕਰ (ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਜੜਸ੍ਵਰੂਪ ਪੁਦ੍ਗਲ ਪੁਦ੍ਗਲਕੇ ਨਿਜ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਹੀ ਰਹਤੇ ਹੈਂ ਐਸਾ ਜਾਨਕਰ), ਵੇ ਸਿਦ੍ਧਭਗਵਨ੍ਤ ਅਪਨੇ ਚੈਤਨ੍ਯਾਤ੍ਮਕ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇਂਗੇ ? (ਅਵਸ਼੍ਯ ਰਹੇਂਗੇ .) ੪੦.